Меломан - Триада

Выбран один элемент пока ноль байт,

Я заполню чистый лист музыка играет.

Музыка играет с всех колонок из тех,

Что даже поломаны в домах и салонах итак.

На всех частотах радио и каналах тв,

Из обычных кофе и пантовых таверн.

Когда я смотрю на верх в этажи хрущевок,

Наверно кто-то очень любит рэп там, еще бы.

Там вдали Query или Homan или Nelly или Nas,

Все прокачали подъезд.

Играет какой-нибудь лаунч или что-то дерзкое,

Из новой тачки, из ведра с обвесами.

За стеной музыка из кино, за спиной в метро,

Тронет все струны души начиная с до,

Отовсюду включая собственный дом.

Даже со стройки напротив бит отражает железобетон.

Без спора весь город делает так,

Чтобы я забил блокнот историями, чувствуй порами,

Но до сих пор ноль байт, пустая флэш, начнем отсюда.

Перехожу рубеж...

День - стих, день миновал,

Где-то шепот, где-то шум несут улицы, дома.

И никто не виноват, если бит - это звук ламп,

Треск портящий лак.

День - стих, день миновал,

Где-то шепот, где-то шум несут улицы, дома.

И никто не виноват,

Если бит этот я впитываю, как меломан.

Довольно рано ощутил призвание меломана,

И все старания благодаря отца и мамы.

Стал обладателя вдруг я трехрядного баяна,

Хотя мечтал о самосвале и подъемном кране.

Рьяная рука была слева и упрямой справа,

Ноты не поддавались, я таки нашел управу.

И выстроились в ряд дотоле никчемные звуки,

С той поры с музыкой мы други - не умрем от скуки.

И пока вконтакте ты, в твиттере или в фейсбуке,

Я накатываю бас каждой капли в ухи.

Музыка лекарство брат от скуки, бытовухи,

Чтобы ум не стал вдруг сухим все в этом духе.

Вижу мелодии повсюду и в посуде.

По сути даже вдыхании хриплом при простуде.

Я слышу джаз фьюги, ляск прутьев,

В очереди в фаст фуде что-то настукиваю.

Прости меня, рассудок, время не остудит,

Страсть к музыке, что выбрали раз на распутье.

Творим ее сейчас и так еще не раз будет,

И я не сомневаюсь услышат нас люди.

День - стих, день миновал,

Где-то шепот, где-то шум несут улицы, дома.

И никто не виноват, если бит - это звук ламп,

Треск портящий лак.

День - стих, день миновал,

Где-то шепот, где-то шум несут улицы, дома.

И никто не виноват,

Если бит этот я впитываю, как меломан.

Нөл байт кезінде бір элемент таңдалды,

Мен бос парақты музыка ойнап толтырамын.

Музыка барлық динамиктерден ойнайды

Бұл тіпті үйлер мен салондарда да бұзылды.

Барлық радиожиіліктерде және телеарналарда,

Кәдімгі кофе мен мүйізді таверналардан.

Мен Хрущевтің қабаттарына қарасам,

Ол жерде рэпті шынымен жақсы көретін адам шығар, әрине.

Онда қашықтықта Сұрау немесе Хоман немесе Нелли немесе Нас,

Барлығы кіре берістерді сорды.

Кейбір іске қосу құралын немесе батыл нәрсені ойнаңыз

Жаңа көліктен, кузов жинағы бар шелектен.

Қабырғаның артында кинотеатрдан музыка, метрода артқы жағында,

Жанның барлық жіптерінен бастап,

Барлық жерде, соның ішінде өз үйіңізде.

Тіпті қарама-қарсы құрылыс алаңынан бит темірбетонды көрсетеді.

Даусыз, бүкіл қала осылай жасайды

Мен дәптерді әңгімелермен толтыру үшін, тесіктерді сезіну үшін,

Бірақ әлі де нөл байт, бос флэш, сол жерден бастайық.

Сызықты кесіп өту...

Күн – өлең, күн өтті,

Бір жерде сыбыр, бір жерде шу көшелер, үйлер.

Ал соғу шамдардың дыбысы болса, оған ешкім кінәлі емес

Жарықты бұзатын лак.

Күн – өлең, күн өтті,

Бір жерде сыбыр, бір жерде шу көшелер, үйлер.

Және ешкім кінәлі емес

Егер мен музыка әуесқойлары сияқты осы битті сіңірсем.

Музыка әуесқойының қоңырауын ерте сезінді,

Ал барлық күш-жігер әке мен ананың арқасында.

Мен кенеттен үш қатарлы аккордеонның иесі болдым,

Ол самосвал мен кранды армандағанымен.

Жалынды қол сол жақта, қыңыр оң жақта,

Жазбалар берілмеді, Кеңесті таптым әлі.

Осы уақытқа дейін тізілген түкке тұрғысыз дыбыстар,

Содан бері біз музыкамен доспыз – зерігуден өлмейміз.

Сіз вконтакте, twitter немесе facebook желісінде болған кезде,

Мен әр тамшының басын құлағыма айналдырамын.

Музыка - зерігуге, күнделікті өмірге ем,

Ақыл кенеттен құрғап қалмауы үшін, бұл рухта бәрі.

Әр жерден, ыдыс-аяқтан әуендерді көремін.

Шын мәнінде, тіпті ингаляция суықпен қарлығады.

Мен джаз-фугаларды, бұтақтардың сипауын естимін,

Фаст-фуд мейрамханасында кезекке тұрып, мен бір нәрсені түртемін.

Кешір мені, себеп, уақыт суымайды,

Бір жолы қиылыста таңдалған музыкаға деген құштарлық.

Біз оны қазір жасаймыз және ол бірнеше рет болады,

Адамдардың бізді тыңдайтынына күмәнім жоқ.

Күн – өлең, күн өтті,

Бір жерде сыбыр, бір жерде шу көшелер, үйлер.

Ал соғу шамдардың дыбысы болса, оған ешкім кінәлі емес

Жарықты бұзатын лак.

Күн – өлең, күн өтті,

Бір жерде сыбыр, бір жерде шу көшелер, үйлер.

Және ешкім кінәлі емес

Егер мен музыка әуесқойлары сияқты осы битті сіңірсем.