Headlights - Trembling Blue Stars

I nearly thought that maybe she

Could be the one to set me free.

I went and fell again —

There’s just something about her, I guess.

I wonder, did she know?

I wonder, did it show?

And now she’s gone again,

Seems we’re not meant to be friends.

And now she’s gone again.

And now she’s gone again.

Watching headlights far away,

Aching at the close of the day,

Walking and wishing she

Were sharing the evening with me.

And I recall silently not sleeping.

And I recall her wet hair in the morning.

And I recall the distance I was keeping.

And I recall a birthday kiss she gave me,

Two journeys to her flat when it was just me,

And, in her car, to the radio her singing.

I recall the attention I was paying.

I wanted friendship, wanted closeness —

Around her I was hopeless.

I’d catch myself and feel a fool —

It’s such a different world in which she moves.

I wonder, did she know?

I wonder, did it show?

I wonder, did it show?

And now she’s gone again,

Seems we’re not meant to be friends,

And memories like these, they’re what I have left —

Memories that, stupidly, I never will forget.

Memories like these: a birthday card somewhere;

I could tell she was awake,

She wanted, too, to break the silence —

If we’d have talked into the night,

Would that have made a difference?

Мен ол мүмкін деп ойладым

Мені босататын адам болуы мүмкін.

Мен бардым да, қайтадан құладым —

Менің ойымша, ол туралы бірдеңе бар.

Қызық, ол білді ме?

Маған қызық, көрсетілді ме?

Енді ол қайтадан кетті,

Бізге дос болу керек емес сияқты.

Ал енді ол қайтадан кетті.

Ал енді ол қайтадан кетті.

Алыстан фараларды қарап,

Күннің аяғында ауырып,

Жаяу жүру және оған тілек айту

Менімен кешті бөлісті.

Ұйықтамағаным үнсіз есімде.

Таңертең оның дымқыл шашы есімде.

Мен сақтайтын қашықтықты еске түсірдім.

Оның туған күніммен сүйгені есімде,

Мен болған кезде оның пәтеріне екі жол жүру,

Оның көлігінде, радиоға ол ән айтады.

Мен төлейтінімді есіме түсіріп еске аламын.

Мен достықты, жақындықты қаладым —

Оның жанында мен үмітсіз болдым.

Мен өзімді ұстап алып, ақымақ                     

Бұл оның қозғалудағы басқа әлемі.

Қызық, ол білді ме?

Маған қызық, көрсетілді ме?

Маған қызық, көрсетілді ме?

Енді ол қайтадан кетті,

Біз дос болғымыз келмеген сияқты,

Осындай естеліктер менде қалды —

Мен ақымақтықпен ешқашан ұмытпайтын естеліктер.

Мынадай естеліктер: бір жерде туған күн картасы;

Мен оның ояу екенін айта аламын,

Ол да тыныштықты бұзғысы келді —

Түнімен сөйлесетін болсақ,

Бұл өзгеріс                                      өзгеріс               өзгеріс                  өзгеріс                   өзгеріс       |