And the Sun It Still Rises - The Irish Rovers

Here am I, broken hearted, and lonely.

With a pain worse than I’ve ever known.

And I can’t bear to think of bein' without her,

as in days when I wandered alone.

She was my inspiration and lover.

We shared all the laughter and tears.

And I never again will find true love,

should I live for a hundred more years.

Her hair had the sheen of red roses,

and her skin was as white as the snow.

Her eyes were as green as the shamrock,

that around Erin’s Island those grow.

Her nature was gentle and charmin',

and her smile was beguilin' and shy.

All others did heil at her beauty,

whenever she passed them by.

From the first time I spied this there lassie,

I knew she was meant to be mine.

One look in her eyes and I’d fallen.

She had stolen my heart for all time.

Our love, it was sweeter than honey,

and warm as some tropical breeze.

As soft as the due in the mornin',

and as wild as the waves of the sea.

I thought we had more years together,

but yet, it was not meant to be.

And I can’t understand, and I wonder,

had the wisdom then took her from me?

And now I will go on some journey,

but no matter where I chance to roam,

I will never forget that cold mornin',

when the Gods called my sweet angel home.

And the sun it still rises each mornin',

and the nightingale sweetly still sings,

and the flowers still bloom in the meadow,

but no joy to me do they bring.

Міне, мен жүрегім жаралы, жалғызбын.

Мен бұрын-соңды болмаған ауыртпалықпен.

Мен онсыз болуды ойлауға шыдай алмаймын,

  жалғыз қызған күндердегі дей .

Ол менің шабытым және сүйіктім болды.

Біз бар күлкіміз бен көз жасымызды бөлістік.

Мен енді шынайы махаббатты таба алмаймын,

тағы жүз жыл өмір сүруім керек пе?

Оның шашында қызыл раушан гүлдері бар,

Оның терісі қардай аппақ болды.

Оның көздері қызылша сияқты жасыл еді,

олар Эрин аралының айналасында өседі.

Оның табиғаты жұмсақ және сүйкімді болды,

және оның күлкісі еріксіз және ұялшақ болды.

Оның сұлулығына басқалардың бәрі таң қалды,

ол олардың жанынан өткен сайын.

Мен мұны алғаш          онда                                                                          

Мен оның менікі болуы керек екенін білдім.

Оның көзіне бір қарасам, мен құлап қалдым.

Ол менің жүрегімді мәңгі ұрлады.

Біздің махаббатымыз балдан тәтті еді,

және тропикалық жел сияқты жылы.

Таңертеңгі уақыттағыдай жұмсақ,

теңіз толқынындай жабайы.

Біз                                жылдар                 жыл                            жылдар                          |

дегенмен, ол болмауы тиіс еді.

Мен түсінбеймін, мен  таң қалдым,

Сонда даналық оны менен алды ма?

Енді мен сапарға барамын,

бірақ мен қай жерде қыдыруға мүмкіндік болса да,

Мен сол суық таңды ешқашан ұмытпаймын,

Құдайлар менің тәтті періштемді үйге шақырған кезде.

Ал күн әлі күнге дейін таңертең шығады,

және бұлбұл әлі де тәтті ән салады,

және гүлдер әлі де шалғында гүлдейді,

бірақ олар маған қуаныш әкелмейді.