The Ritual - The Great Old Ones

A noise behind me

Hooded faces catch me

They throw me in a filthy cellar

Shape drags me in a dark corridor, the dagon sign on her

In Impur temple, unholy chapel

Regrouping around me

They begin their ritual

Invoquing entities that we should not see

In an unspeakable call

Something awakens, and my hopes fall

And the gates open

Sticky limbs appear

Sliding on the floor

Monks still without fear

Chant incantations once more

Am I really still in reality

So many visions pervert my mind

My morality

I would be blind

Please untie me

Please untie me

Please untie me

My soul darkens and I faint

Артымнан шу

Капюшон жүздер мені ұстайды

Олар мені лас жертөлеге тастайды

Пішін мені қараңғы дәлізде сүйреп апарады, оның үстіндегі дагон белгісі

Импур ғибадатханасында, қасиетті емес часовня

Менің айналамда қайта топтасу

Олар өздерінің рәсімдерін бастайды

Біз көрмеу керек нысандарды шақыру

  айтылмайтын  қоңырау    

Бірдеңе оянып, үмітім үзілді

Ал қақпалар ашылады

Жабысқақ аяқ-қолдар пайда болады

Еденде сырғанау

Монахтар әлі де қорықпайды

Тағы бір рет думанды айт

Мен шын         шын   әлі  шын өмірде  боламын ба?

Ойымды көптеген көріністер бұрмалайды

Менің адамгершілігім

Мен соқыр болар едім

Өтінемін, мені шешіңіз

Өтінемін, мені шешіңіз

Өтінемін, мені шешіңіз

Жаным қараңғыланып, есінен танып қалдым