Behind the Mountains - Quentin Gendrot, The Great Old Ones

Nothing will be as before

We can now see it

With fascination and horror

The city of the ancient spirit

An infamous architecture

A Cyclopean monument

A non-Euclidean structure

Looks to us like an unspeakable giant

We are cursed

We are cursed

Study each sculpture on these cold walls

We understand your past existence

Your prosperity between these icefalls

Your greatness and quintessence

You created slaves, the shoggoths, powerful and abject

But slaves wanted to become masters, and of your fall they were the architect

Shapeless beings, screaming like birds of Poe

Now only masters of the snow

Resistant to the freezing cold of Antarctica

They haunt the dark Babylonia

L’horreur liée à nos découvertes ne nous arrêta pas dans notre quête de savoir.

Pourtant nous avions compris que ces connaissances pouvaient amener l’Homme à

sa perte, à sa chute.

Nous avançons encore et encore au sein de cette

innommable cité cyclopéenne.

Les choses très anciennes avaient succombées au

froid du désert blanc, mais pas leur création.

Abomination informe mais

polymorphe, nous entendons son cri aigu et détestable se rapprocher,

comme un avertissement, présageant notre rencontre imminente et inévitable

The creature is in front of me, oozing and spongy, countless eyes searching in

the dark

Filthy ancestral horror

Dragging his vile body, like in a slow agony, it comes to us, leaving behind

its sticky mark

Of our souls the infamous killer

Traversant ce dédale de couloirs impies, nous fuyons cette ineffable vision.

Nous arrivons enfin à échapper à la détestable créature, nos corps saufs,

mais nos âmes meurtries

From our plane, we can see one last time the cursed city

Danforth’s crazy howls surround me, one last vision forever taking his sanity

Today I ask the world not to come back to this place of melancholia

For our salvation, no expedition should return to Antarctica

Never!

Бұрынғыдай ештеңе болмайды

Біз енді көре аламыз

Қызығушылығымен және қорқынышымен

Ежелгі рухтың қаласы

 Атақты сәулет

 Циклоптық ескерткіш

 Евклидтік емес құрылым

Бізге түсініксіз алып сияқты көрінеді

Біз қарғысқа ұшырадық

Біз қарғысқа ұшырадық

Осы суық қабырғалардағы әрбір мүсінді зерттеңіз

Біз сіздің бұрынғы өміріңізді түсінеміз

Сіздің осы мұз сарқырамаларының арасындағы гүлденуіңіз

Сіздің ұлылығыңыз бен квинтессенцияңыз

Құлдарды, сегогтарды, құдіретті және қорлық жараттың

Бірақ құлдар қожайын болғысы келді, ал сіздің құлағаныңыздың сәулетшісі болды

Пішінсіз тіршілік иелері, По құстары сияқты сайрап жатыр

Енді қардың шеберлері ғана

Антарктиданың аязды суығына төзімді

Олар қараңғы Вавилонияны аңдыды

L’horreur liée à nos découvertes ne nous arrêta pas dans notre quête de savoir.

Күрделі әуе авиациясы que ces connaissances pouvaient amener l'Homme à кіреді.

sa perte, à sa chute.

Nous avançons encore және encore au sein de cette

белгісіз cité cyclopeenne.

Les choses très anciennes avaient succombées au

froid du désert blanc, mais pas leur création.

Жиренішті ақпарат mais

polymorphe, nous entendons son cri aigu et détestable se rapprocher,

comme un avertissement, présageant notre rencontre imminente et inevitable

Жаратылыс менің алдымда, ағып жатқан және губка тәрізді, сансыз көздер іздейді

қараңғы

Ата-бабадан қалған сұмдық

Оның сиыр денесін сүйреп апару, баяу азап шегу сияқты, ол бізге келіп, артта қалады

оның жабысқақ белгісі

Біздің жанымыздың атақты өлтірушісі

Traversant ce dédale de couloirs impies, nous fuyons cette ineffable vision.

Nous arrivons enfin à échapper à la detestable créature, nos corps saufs,

mais nos âmes meurtries

Ұшақтан соңғы рет қарғыс атқан қаланы көреміз

Дэнфорттың ессіз айқайлары мені қоршап тұр, соңғы көрініс оның ақыл-ойын мәңгілікке қалдырады

Бүгін мен әлемді осы меланхолия орнына қайтып келмеуін өтінемін

Біздің құтқарылуымыз үшін экспедиция Антарктидаға оралуы керек

Ешқашан!