Postulat - Têtes Raides

J’ai rendu mon âme au temps

Là où cette fontaine s'écoule

A poussé une rose

Elle est née de ton corps

Qui un jour s’y noya

Tu as bercé les mille pleurs

O la Jeannette et tes fagots

Pesants d’histoires

Dans ta chaleur épaisse

Pour répartir au galop

Il a couru par dessus tout

Sans se dire rien juste ça

La terre se noie

Les enfants s’entassent

Mais le blé sent bon

Nous on veut toucher l’azur

Plus haut encore des yeux

La rose nous suit

Sa tige s’allonge

Nos corps ne tiendront pas

Vous allez rire de dépression

Dans l’air sénile ça souffle

Vos râles désirs

Tranchent les nuages

Et déferlent du pain sec

Ils ont repris leur âme à Dieu

Là où cette fontaine s'écoule

Le sang noir d’une rose

Un joli miroir

On ne reparla plus jamais d’eux

C’est l’histoire

Qui raconte à l’histoire

Montrez-moi votre chapeau

Et la belle la fougasse

Lui répond merci bravo

Уақытқа жанымды бердім

Бұл субұрқақтың ағып жатқан жері

Раушан гүлді

Ол сенің денеңнен туған

Бір күні сол жерде батып кеткен

Сен мыңдаған көз жасыңды төгіп алдың

Уа, Жаннет және сенің сұмдықтарың

Салмақ әңгімелері

Сіздің қалың ыстықта

Жеңілдеп тарату үшін

Ол барлығын жүгіріп өтті

Ештеңе айтпай-ақ

Жер батып барады

Балалар үйіліп жатыр

Бірақ бидайдың иісі жақсы

Лазурге қол тигізгіміз келеді

Көздер әлі жоғары

Раушан артымыздан келе жатыр

Оның сабағы ұзартылған

Біздің денеміз ұстамайды

Сіз депрессиядан күлесіз

Қартайған ауада ол соғады

Сіздің тілектеріңіз жылайды

Бұлттарды кесіңіз

Ал кептірілген нан

Олар жанын Құдайға қайтарды

Бұл субұрқақтың ағып жатқан жері

Раушанның қара қаны

Әдемі айна

Олар туралы енді ешқашан айтылмайды

Бұл тарих

Кім әңгімелейді

маған қалпағыңды көрсет

Және әдемі фугас

Оған жауап беріңіз рахмет браво