Сумрачная даль - Теория света

Ночью я взглянул на небо

И увидел звёзд сияние.

Мне созвездий мир неведом.

Он манит меня мерцанием.

Ах, как жаль, что нету крыльев,

Чтоб взлететь в ночную бездну.

Вижу я своё бессилье —

Все попытки бесполезны.

Глаза закрою в тишине

И дам простор своим мечтам.

И лунный свет, клубясь во тьме,

Вдруг снизойдёт к моим ногам.

Пройдусь по млечному пути,

Спугнув пугливый рой комет.

И где-то в сумрачной дали

Я истины увижу свет.

Так смотрел я до рассвета,

Разглядеть пытаясь вечность.

Но не смог найти ответа

И увидеть бесконечность.

Кто придумал это небо?

Жизнь и разум кто создал?

На другом конце вселенной

Кто-то то также размышлял…

… Пройдусь по млечному пути,

Спугнув пугливый рой комет.

И где-то в сумрачной дали

Я истины увижу свет!

Түнде мен аспанға қарадым

Мен жұлдыздардың жарқырағанын көрдім.

Әлемнің шоқжұлдыздары маған беймәлім.

Ол мені жымыңдап шақырады.

О, қанаттары жоқ қандай өкінішті,

Түнгі тұңғиыққа ұшып кету үшін.

Мен өзімнің дәрменсіздігімді көремін -

Барлық әрекеттер пайдасыз.

Мен үнсіз көзімді жұмамын

Ал мен армандарыма орын беремін.

Қараңғыда ай сәулесі айналады,

Кенеттен менің аяғыма түсіңіз.

Мен сүтті жолмен жүремін

Ұялшақ кометалар тобын қорқыту.

Және мұңды қашықтықта бір жерде

Мен шындықтың нұрын көремін.

Таң атқанша қарап тұрдым,

Мәңгілік көруге талпыну.

Бірақ мен жауап таба алмадым

Және шексіздікті қараңыз.

Бұл аспанды кім ойлап тапты?

Өмір мен ақылды кім жаратты?

Ғаламның екінші шетінде

Біреу де ойлады...

...Сүт жолымен жүремін,

Ұялшақ кометалар тобын қорқыту.

Және мұңды қашықтықта бір жерде

Мен шындықтың нұрын көремін!