Bizet: Vous ne priez pas, WD 94 - Sylvia McNair, Roger Vignoles, Жорж Бизе

Mon bien-aimé, dans mes douleurs

Je viens de la cité des pleurs

Pour vous demander des prières

Vous me disiez, penché vers moi:

«Si je vis, je prierai pour toi.

«Voilà vos paroles dernières

Hélas!

hélas!

Depuis que j’ai quitté vos bras

Jamais je n’entends vos prières

Hélas!

hélas!

J'écoute, et vous ne priez pas!

Combien nos doux ravissements

Ami, me coûtent de tourments

Au fond de ces tristes demeures!

Les jours n’ont ni soir ni matin;

Et l’aiguille y tourne sans fin

Sans fin, sur un cadran sans heures:

Hélas!

hélas!

Vers vous, ami, levant les bras

J’attends en vain dans ces demeures!

Hélas!

hélas!

J’attends, et vous ne priez pas!

«Puisse au Lido ton âme errer, «Disiez-vous, «pour me voir pleurer!

«Elle s’envola sans alarme

Ami, sur mon froid monument

L’eau du ciel tomba tristement

Mais de vos yeux, pas une larme

Hélas!

hélas!

Ce Dieu qui me vit dans vos bras

Que votre douleur le désarme!

Moi seule, hélas!

Je pleure, et vous ne priez pas

Quand mon crime fut consommé

Un seul regret eût désarmé

Ce Dieu qui me fut si terrible

Deux fois, prête à me repentir

De la mort qui vint m’avertir

Je sentis l’haleine invisible

Hélas!

hélas!

Vous étiez heureux dans mes bras

Me repentir fut impossible

Hélas!

hélas!

Je souffre, et vous ne priez pas

Souvenez-vous de la Brenta

Où la gondole s’arrêta

Pour ne repartir qu'à l’aurore;

De l’arbre qui nous a cachés

Des gazons… qui sont penchés

Quand vous m’avez dit: «Je t’adore.

«Hélas!

hélas!

La mort m’y surprit dans vos bras

Sous vos baisers tremblante encore

Hélas!

hélas!

Je brûle, et vous ne priez pas

Rendez-les-moi, ces frais jasmins

Où, sur un lit fait par vos mains

Ma tête en feu s’est reposée

Rendez-moi ce lilas en fleurs

Qui, sur nous secouant ses pleurs

Rafraîchit ma bouche embrasée

Hélas!

hélas!

Venez m’y porter dans vos bras

Pour que j’y boive la rosée

Hélas!

hélas!

J’ai soif, et vous ne priez pas

Dans votre gondole, à son tour

Une autre vous parle d’amour;

Mon portrait devait lui déplaire

Dans les flots son dépit jaloux

A jeté ce doux gage, et vous

Ami, vous l’avez laissé faire

Hélas!

hélas!

Pourquoi vers vous tendre les bras?

Non, je dois souffrir et me taire

Hélas!

hélas!

C’en est fait, vous ne prîrez pas

Adieu !

je ne reviendrai plus

Vous lasser de cris superflus

Puisqu'à vos yeux une autre est belle

Ah !

que ses baisers vous soient doux!

Je suis morte, et souffre pour vous!

Heureux d’aimer, vivez pour elle

Hélas!

hélas!

Pensez quelquefois dans ses bras

A l’abime où Dieu me rappelle

Hélas!

hélas!

J’y descends, ne m’y suivez pas!

Менің сүйіктім, менің ауырғанымда

Мен көз жасы қаладан келдім

Сенен дұға сұрау үшін

Сіз маған еңкейіп:

«Тірі болсам, сен үшін дұға етемін.

«Міне, сіздің соңғы сөздеріңіз

Әттең!

Әттең!

Құшағыңызды тастап кеткеннен бері

Мен сіздің дұғаларыңызды ешқашан естімеймін

Әттең!

Әттең!

Мен тыңдаймын, ал сен намаз оқымайсың!

Біздің тәтті ләззатымыз қандай

Досым, маған азап әкелді

Осы қайғылы сарайлардың тереңінде!

Күнде кеш те, таң да жоқ;

Ал ондағы ине шексіз айналады

Шексіз, сағатсыз теруде:

Әттең!

Әттең!

Саған қарай, дос, қолдарын көтеріп

Мен бұл сарайларда бекер күтемін!

Әттең!

Әттең!

Мен күтемін, ал сен намаз оқымайсың!

«Сенің жаның Лидоға қарай жүрсін,» сен менің жылауымды көру үшін айттың!

«Ол дабылсыз ұшып кетті

Досым, менің суық ескерткішімде

Аспаннан су мұңая түсті

Бірақ сенің көздеріңнен жас емес

Әттең!

Әттең!

Құшағыңда мені көрген мына Құдай

Сіздің ауруыңыз оны қарусыздандырсын!

Жалғыз мен, әттең!

Мен жылаймын, ал сен намаз оқымайсың

Менің қылмысым аяқталған кезде

Бір өкініш қарусыздандырар еді

Мен үшін өте қорқынышты болған бұл Құдай

Екі рет, өкінуге дайын

Мені ескертуге келген өлім туралы

Мен көрінбейтін тынысты сезіндім

Әттең!

Әттең!

Құшағымда бақытты болдың

Тәубе ету мүмкін емес еді

Әттең!

Әттең!

Мен қиналамын, ал сен намаз оқымайсың

Брентаны еске түсіріңіз

Гондола тоқтаған жерде

Таң атқанда ғана кетуге;

Бізді жасырған ағаштан

Көгалдар... еңкейген

Сіз маған: «Мен сені жақсы көремін.

«Әттең!

Әттең!

Өлім мені сенің құшағыңда таң қалдырды

Сенің әлі де дірілдеген сүйістеріңнің астында

Әттең!

Әттең!

Мен күйіп жатырмын, ал сен намаз оқымайсың

Оларды маған, мына жас жасминдерді қайтарыңыз

Өз қолыңызбен жасалған төсек қай жерде

Жанып тұрған басым демалды

Маған сол гүлдеген сиреньді қайтарыңыз

Кім, оның көз жасын шайқап жатырмыз

Жалындаған аузымды жаңарт

Әттең!

Әттең!

Кел мені қолыңа алып жүр

Мен үшін шық ішу үшін

Әттең!

Әттең!

Мен шөлдедім, сен намаз оқымайсың

Сіздің гондолада, өз кезегінде

Басқасы сізге махаббат туралы айтады;

Менің портретім оның көңілінен шықпаса керек

Толқындарда оның қызғаныш ашуы

Бұл тәтті белгіні лақтырдым, сен де

Досым, сен оған рұқсат бер

Әттең!

Әттең!

Неліктен сізге хабарласыңыз?

Жоқ, мен азап шегіп, үндемеуім керек

Әттең!

Әттең!

Орындалды, сен намаз оқыма

Сау болыңыз !

Мен қайтып келмеймін

Артық айқайдан шаршаңыз

Өйткені сенің көзіңде басқасы әдемі

Ах!

Оның сүйісі сізге тәтті болсын!

Мен өлдім, сен үшін азап шегемін!

Сүйгенге бақытты, ол үшін өмір сүр

Әттең!

Әттең!

Кейде оның құшағында ойланыңыз

Құдай мені қайта шақыратын тұңғиыққа

Әттең!

Әттең!

Мен сол жерге түсемін, менің артымнан ол жерде жүрме!