Loin du cœur - Swift Guad

Il est l’heure de partir, encore une fois ce cœur serré

Car la liberté me donne l’impression d'être incarcéré

L’un d’entre nous doit fuir, les sentiments sont altérés

On sent qu’on n’a plus rien à se dire, que ça sert à rien de déblatérer

Adieu, dernière effusion sur le quai de la gare

Nos yeux aux bords des larmes, putain ça fait de la peine à voir

Comment j’en suis arrivé là?

Je ne sais pas, je ne veux pas l’savoir

Dans mon cas il y a pas d’issue, y’a pas non plus d'échappatoire

Loin des yeux, loin du cœur, un jour tu partiras

J’ai toujours eu peur de ce moment évité par miracle

Un changement d’humeur, entre nous un sale climat

S'éloigner parce que ça sent la fin, je me dis que c’est pas si mal

Ça faisait des mois qu’on tournait en rond

Tu disais même qu’on s’marchait dessus

L’amour sans la passion, c’est sûr qu’un de ces quatre on en sera déçu

On a fait les chose à fond, on avait le vice et la vertu

L’amour et l’eau fraîche ne servent à rien si on a pas d’air pur

Les étoiles: on les voit briller, les étapes: on les a grillées

Souvent on sait qu’on devrait pas mais des fois on est attirés

Je t’ai aimé, je t’ai admiré, j’savais qu’un jour tu partirais

Mais je ne savais pas que toutes les séquelles chez moi se compteraient par

milliers

Loin des yeux, loin du cœur

Peut-être qu’un jour tu reviendras

Quelqu’un à la hauteur pour toi, de nos jours ça devient rare

L’absence du bonheur, la solitude qui broie du noir

Le fait qu’on s’est usé à petit feu, ça je n’ai pas su l’voir

Alors je bois du sky, pour t’oublier comme la plupart

Sur le quai de la gare je t’ai dit au revoir et non pas à plus tard

A présent c’est l’heure, c’est décidé on se sépare

Je ne sais pas ce qui va se passer, je sais que dehors il pleut des larmes

Кететін кез келді, тағы да бұл қысылған жүрек

Себебі бостандық мені түрмеде отырғандай сезінеді

Біреуіміз қашуымыз керек, сезімдер өзгерді

Бір-бірімізге бұдан артық айтар сөзіміз қалмағанын, айқайлағанның бекер екенін сеземіз

Қош бол, вокзал платформасындағы соңғы төгілу

Көзіміз жасқа толып жатыр, қарғыс атсын, көру қиын

Мен мұнда қалай келдім?

Білмеймін, білгім келмейді

Менің жағдайымда тығырықтан шығатын жол жоқ, құтылу да жоқ

Көзден, ойдан, Бір күні кетесің

Мен әрқашан осы ғажайып сәттен қорқатынмын

Көңіл-күйдің өзгеруі, арамызда жаман климат

Кетіңіз, өйткені бұл ақыры сияқты сезіледі, мен бұл жаман емес деп ойлаймын

Біз бірнеше ай бойы үйірмелерде жүрдік

Сіз тіпті бір-бірімізбен жүрдік дедіңіз

Құмарлықсыз махаббат, осы төртеуінің біреуінің көңілі қалатыны сөзсіз

Біз мұның бәрін жасадық, бізде жамандық пен жақсылық болды

Таза ауа болмаса, махаббат пен тұщы судың пайдасы жоқ

Жұлдыздар: біз олардың жарқырағанын көреміз, қадамдар: біз оларды өртеп жібердік

Көбінесе біз мұны істемеу керектігін білеміз, бірақ кейде бізді қызықтырады

Мен сені сүйдім, сүйдім, бір күні кетеріңді білдім

Бірақ мендегі барлық кейінгі әсерлердің есептелетінін білмедім

мыңдаған

Көзден тыс, санадан тыс

Мүмкін бір күні қайтерсің

Біреу сені күтеді, бұл күндері сирек болып барады

Бақыттың жоқтығы, жалғыздық

Баяу тозғанымызды мен көре алмадым

Сондықтан мен сені ұмыту үшін аспанды ішемін

Вокзал перронында мен сенімен қоштастым, кейін кездеспеймін

Енді уақыт келді, біз бөлеміз деп шешті

Не боларын білмеймін, сыртта көз жасы төгіліп тұрғанын білемін