Le tourbillon - Swift Guad, Al'Tarba, Dooz Kawa

— Le balancement du rocking-chair nous convie au plaisir d’la chair…

— Et cette chanson?

— Ça commence à être au point

— Oui, c’est vrai, hein, Albert?

On y va?

Ma vie, c’tait souvent l’ouragan qu’avait un prénom féminin

Qui t’arrache, toi, de la maison, tu sais quel signe j’te fais d’la main

J’ai pas dit femme fontaine, jamais, lorsque la peine guidait mes paroles

On laisse tous une femme qu’on aimait pour une trentaine qu’on n’aimait pas

Et puis nique sa mère, t’sais quoi, c’est quand même pas la faute de c’monde

Si ta copine n’est qu’une tente Quechua qui se déplie en deux secondes

Tu cours toujours après les chieuses, ça veut bien dire qu’elles courent aussi

Puisque la poursuite amoureuse n’est qu’un marathon affectif

J’ai pas peur que les féministes au concert m'égorgent pour mes paroles

Parc’qu’déjà, pour v’nir, bah faudrait qu’elles apprennent à garer les bagnoles

J’suis pas vicieux, c’est le hip-hop qu’a fait un autre moi de moi

J’sers qu'à faire glisser les culottes car j’cherche à m’humecter les doigts

Ça pourrait trop briser tes rêves à trop t’approcher des vauriens

Mais si tu sais que t’as tes règles, bah nage pas avec les requins

Soi-disant ton amant t’aime, j’regarde saigner ton âme en peine

En tous cas, moi, j’sais qu’j'écoute plus les fables des femmes fontaines

Des fois, j’me dis qu’le temps nous est compté

C’est dans ce tourbillon que j’vais tomber

Mais si le feu qui m'éclaire est celui qui me brûle

J’avance tout seul en enfer pendant qu’l’horizon recule

Ces moments partagés, qu’est-c'que c'était bon

Je crois qu’le soleil a perdu ses rayons

La vie, c’est un manège qui nous mène tous au naufrage

Mon ange dans mon ménage, y’a de la neige et d’l’orage

J’essaie d'écrire entre les lignes, un cœur entre elle et lui

Sachant qu'à trop les lire, on connaîtra l’ennui, qu'à nos montres

Il est l’heure, oui, je crains d'être allé loin, j’ai rencontré la nuit

Pour te montrer la lune et mes lettres l’allument

La rue m’a dit: «N'aie pas le seum, qu’on se déteste ou que l’on s’aime

Car on ne récolte jamais que les sentiments que l’on sème»

Mais l’amour tue, mec, on le sait, mon amertume est colossale

Les «te quiero, mi corazón» et le poids des regrets me collent au sol

Le thème est un «je t’aime» éteint, y’a longtemps

Qui revient comme un vieux refrain, je l’entends

Le temps passé te manque et si tu mens

Tu diras qu’avant c'était mieux, je sais, t’as mal et c’est humain

Mais bien des gars des cités mentent, où sont tes meufs?

Reprends tes centimes et tes centimètres, essuie tes mains

La rue m’en soit témoin: si t’aimes, ici, t’es mort;

as-tu le sentiment

Qu’on s’est aimé?

Nos vies, c’est pas du septième art

Des fois, j’me dis qu’le temps nous est compté

C’est dans ce tourbillon que j’vais tomber

Mais si le feu qui m'éclaire est celui qui me brûle

J’avance tout seul en enfer pendant qu’l’horizon recule

Ces moments partagés, qu’est-c'que c'était bon

Je crois qu’le soleil a perdu ses rayons

La vie, c’est un manège qui nous mène tous au naufrage

Mon ange dans mon ménage, y’a de la neige et d’l’orage

J’croyais qu’c'était la fin, c'était juste l'épitaphe

Emporté par la foule comme dans une chanson d’Edith Piaf

Aujourd’hui je pars, demain j’reviens si tu l’veux

L’amour quelque part est un chemin sinueux

T’as vu qu’mon cœur était fermé alors t’as forcé la porte

Elle m’en a fait baver salement, elle m’a fait morfler, la conne

Après avoir touché le fond, j’reprends du poids, j’ai la forme

J’ai arrêté d’jouer le con, la prochaine fois, c’est la bonne

J’suis emporté par mes souvenirs, c’est ça dès qu’j’pense à elle

Elle était pure alors j’l’ai dans la peau, j’l’ai dans la veine

Qu’on finirait par s'éviter, mais qu’est-c'que j’en savais?

On s’fait du mal, on s’fait pitié, j’me l’répète sans arrêt

La rue m’a vu vaciller, il faut qu’t'écoutes ma peine

La belle n’est plus maquillée, il faut qu’je coupe la scène

J’ai b’soin d’un café chaud, j’attends qu’elle r’pousse la zeb

J’mélange les phases, les mots, j’suis avec Dooz / Kacem

On s’est connu, on s’est reconnu

On s’est perdu d’vue, on s’est r’perdu d’vue

On s’est retrouvé, on s’est réchauffé

Puis on s’est séparé

Des fois, j’me dis qu’le temps nous est compté

C’est dans ce tourbillon que j’vais tomber

Mais si le feu qui m'éclaire est celui qui me brûle

J’avance tout seul en enfer pendant qu’l’horizon recule

Ces moments partagés, qu’est-c'que c'était bon

Je crois qu’le soleil a perdu ses rayons

La vie, c’est un manège qui nous mène tous au naufrage

Mon ange dans mon ménage, y’a de la neige et d’l’orage

— Тербелетін орындықтың тербелісі бізді ет рахатына шақырады...

«Ал бұл ән?»

– Мәселеге жете бастады

— Иә, бұл рас, иә, Альберт?

Барайық?

Менің өмірім көбінесе әйел есімі бар дауыл болды

Кім сені, сен, үйден жыртып, қолыммен қандай белгі беріп жатқанымды білесің

Ауырсыну сөздерімді басқарған кезде мен ешқашан шашу деп айтқан емеспін

Бәріміз отыз жыл сүйген, сүймеген әйелді тастап кеттік

Сосын оның анасын блять, білесің бе, бәрібір бұл дүние кінәлі емес

Егер сіздің қызыңыз екі секундта ашылатын Кечуа шатыры болса

Сіз әрқашан қаншықтарды қуасыз, бұл олар да қуады дегенді білдіреді

Өйткені махаббатқа ұмтылу тек эмоционалды марафон

Концерттегі феминистер ән сөзім үшін көмейімді кесіп тастайды деп қорықпаймын

Өйткені, келу үшін олар көліктерді қоюды үйренуі керек еді

Мен зұлым емеспін, бұл басқа мен жасаған хип-хоп

Мен трусиканы сүйретуге ғана үйрендім, өйткені мен саусақтарымды ылғалдандыруға тырысамын

Бұл зұлымдарға тым жақын болу үшін сіздің армандарыңызды бұзуы мүмкін

Бірақ егер сіз етеккіріңізде екеніңізді білсеңіз, акулалармен суға түспеңіз

Ғашығың сені сүйеді-мыс, Жаныңды ауыртып қансырап тұрмын

Қалай болғанда да, мен әйелдердің шашатын ертегілерін көбірек тыңдайтынымды білемін

Кейде біз үшін уақыт санаулы деп өзіме айтамын

Дәл осы құйында мен құлаймын

Бірақ мені жандыратын от мені күйдіретін болса

Көкжиек алыстағанша тозақта жалғыз жүремін

Осы сәттер бөлісті, бұл қандай жақсы болды

Менің ойымша, күн сәулесін жоғалтты

Өмір – бәрімізді тұншықтыратын шаттық

Менің үйдегі періштем, қар мен боран бар

Мен жолдардың арасына жазуға тырысамын, ол екеуінің арасында жүрек

Оларды тым көп оқу үшін біз зерігуді, сағаттарымызды білеміз

Уақыт келді, иә, алысқа кеттім деп қорқамын, түнді кездестірдім

Сізге айды көрсету үшін және менің әріптерім оны жарықтандырады

Көше маған: «Бір-бірімізді жек көреміз бе, жақсы көреміз бе, уайымдама

'Себебі сіз еккен сезімдерді ғана жинайсыз».

Бірақ махаббат адамды өлтіреді, менің ашуым үлкен екенін білеміз

«te quiero, mi corazón» және өкініштің салмағы жерге жабысады

Тақырыбы «Мен сені сүйемін» баяғыда жойылып кеткен

Бұл ескі рефрень сияқты оралады, мен оны естимін

Уақытты сағынасың және өтірік айтсаң

Бұрын жақсырақ болған деп айтасыз, мен сенің ренжіткеніңді білемін және бұл адам

Бірақ талай жердегі жігіттер өтірік айтады, балапандарың қайда?

Цент пен сантиметрді қайтарып алыңыз, қолыңызды сүртіңіз

Көше маған куә: сүйсең, міне, өлдің;

сезесің бе

Біз бір-бірімізді сүйдік пе?

Біздің өміріміз жетінші өнер емес

Кейде біз үшін уақыт санаулы деп өзіме айтамын

Дәл осы құйында мен құлаймын

Бірақ мені жандыратын от мені күйдіретін болса

Көкжиек алыстағанша тозақта жалғыз жүремін

Осы сәттер бөлісті, бұл қандай жақсы болды

Менің ойымша, күн сәулесін жоғалтты

Өмір – бәрімізді тұншықтыратын шаттық

Менің үйдегі періштем, қар мен боран бар

Соңы деп ойладым, бұл жай ғана эпитафия

Эдит Пиаф әніндегідей қаптай алып кетті

Бүгін кетемін, қаласаң ертең қайтамын

Бір жердегі махаббат - бұралаң жол

Сіз менің жүрегімнің жабылғанын көрдіңіз, сондықтан есікті күштеп аштыңыз

Ол мені жаман ағызды, мені қаншық, қаншық

Төбеге түскеннен кейін мен салмақ қосып жатырмын, мен формадамын

Мен мылқау ойнауды қойдым, келесі жолы дұрыс

Мені естеліктерім елең еткізді, ол туралы ойлаған кезде солай болды

Ол таза болды, сондықтан менде теріде, менде тамырда бар

Біз бір-бірімізден аулақ боламыз, бірақ мен не білдім?

Бір-бірімізді ренжітеміз, аяймыз, өз-өзіме қайталай беремін

Көше менің тербелгенімді көрді, сен менің ауырсынуымды тыңдау керек

Сұлулық енді жасанды емес, мен сахнаны қиюым керек

Маған ыстық кофе керек, мен оның зебті итеруін күтемін

Мен фазаларды, сөздерді араластырамын, мен Dooz / Касеммен біргемін

Бір-бірімізді танитынбыз, таныдық

Бір-бірімізден айырылдық, тағы да бір-бірімізден айырылдық

Бір-бірімізді таптық, жылындық

Сосын жолдарымыз бөлініп кетті

Кейде біз үшін уақыт санаулы деп өзіме айтамын

Дәл осы құйында мен құлаймын

Бірақ мені жандыратын от мені күйдіретін болса

Көкжиек алыстағанша тозақта жалғыз жүремін

Осы сәттер бөлісті, бұл қандай жақсы болды

Менің ойымша, күн сәулесін жоғалтты

Өмір – бәрімізді тұншықтыратын шаттық

Менің үйдегі періштем, қар мен боран бар