Вакуум - Svyat

Город робкий и бледный, город ломки эффектов

Город громкий и блеклый, горы, пробки и ветры

Снова мыслей нет и враги нервно икали

Чуешь холод по спине — привет от Герды и Кая

Оскал береги, я все, что было, послал в далеки

Сломал, перебил и, как репейник, вставал на репит

Все время на цепях — One love

В окружении тебя — анклав

Мы делили пустяк, верил ей, пусть я не профан

И мирились спустя время и спустя рукава

Когда, кокетство проводило рамки до небес

И сердце уходило в пятки — Ахилес

И сейчас вали, но стихи согреты Освенцемом

Я прощал твои косяки — индульгенция

Сердце не сколько не стоит — грусть для анатома

Ведь сердце на столько пустое, чувствуешь вакуум, а?

Қала қорқақ және бозарған, әсерлі қала

Қала қатты және өңсіз, таулар, кептелістер мен желдер

Тағы да ой жоқ, жаулар қобалжыды

Арқаңда тоңып тұрсың – Герда мен Кайдан сәлем

Күлкіңе қамқор бол, алыстағының бәрін жібердім

Бұзылды, үзілді және лопуха сияқты қайталау үшін орнынан тұрды

Әрқашан шынжырда - Бір махаббат

Сізді қоршап тұрған анклав

Біз қарапайым емес болсам да, оған сендік

Әрі біраздан соң жеңгеймен татуласты

Кокетри жақтауды аспанға апарған кезде

Ал жүрек өкшеге кетті - Ахиллес

Ал енді жүр, бірақ өлеңдерді Освенцим жылытады

Мен сіздің кептелісті кешірдім - индульгенция

Жүректің құны жоқ - анатомист үшін қайғы

Өйткені, жүрек бос, сіз вакуумды сезінесіз, иә?