Im Unterholz - Sündenklang

Ja noch hör ich deine Stimme, das letzte Wort von dir

Alles geht, alles zerfällt, nichts ist noch übrig von mir

Wir sind wie kranke Helden in Häuserschluchten

Die gleichen Monster, die wir damals noch verfluchten

Die gleichen Geister in nächster Dekade

Die sich gestern so hoffnungsvoll geliebt haben

Wir schlagen uns durch den Sturm,

durch die Nacht und durch den Wind

Vom Morgengrauen in den Tag und die Zeit verrinnt

Vom Unterholz in das Nichts, Stück für Stück

Verloren, kalt und leer und es gibt kein Zurück

Wir schlagen uns durch den Sturm und durch den Wind

Vom Morgengrauen in den Tag, wir sind so taub und blind

Ins Unterholz durch das Nichts, Stück für Stück

Und wir wissen schon längst, es gibt kein Zurück

Es ist so still, kein Wort erreicht mehr den Anderen

Wann haben wir begonnen, unsere Herzen zu umwandern

Wir haben immer geschworen, dass wir die Helden waren

Wir haben alles versucht und doch gar nichts getan

Heute bleibt nur ein Traum hier im Regen zurück

Nur ein Glas voller Wünsche, es zerfällt uns Stück für Stück

Unser Leben verbrennt hier im Stolz, verlassen hier im Unterholz

Иә, сенің дауысың, соңғы сөзің әлі құлағымда

Бәрі кетеді, бәрі құлады, меннен ештеңе қалмайды

Біз қалалық каньондардағы ауру батырлар сияқтымыз

Сол кезде қарғаған сол құбыжықтар

Келесі онжылдықта да осындай рухтар

Кеше осылай үмітпен сүйген кім

Біз дауылмен күресеміз

түнде және жел арқылы

Таңнан күн, уақыт зымырап өтеді

Өсімдіктерден жоққа дейін, бөлшектеп

Жоғалған, суық және бос және кері қайтару жоқ

Біз дауылмен де, желмен де күресеміз

Таң атқаннан күнге дейін біз соншалықты керең және соқыр болдық

Қуыс арқылы бұталарға, кесектерге

Ал біз артқа жол жоқ екенін бұрыннан білеміз

Тыныштық болғаны сонша, екіншісіне сөз жетпейді

Біз қашан жүрегімізді елжірей бастадық

Біз әрқашан батыр болдық деп ант бердік

Біз бәрін сынап көрдік, бірақ ештеңе жасамадық

Бүгін мұнда жаңбырда арман ғана қалды

Тілек толы құмырасы ғана, бөлшек-бөлшектеніп кетеді

Біздің өміріміз осында өртеніп жатыр мақтанышпен, Мұнда тастанды ағаш