Kleid aus Rosen - Subway To Sally

Ein gutes Mädchen lief einst fort,

verliess der Kindheit schönen Ort;

verliess die Eltern und sogar

den Mann, dem sie versprochen war.

Vor einem Haus da blieb sie stehn,

darinnen war ein Mann zu sehn

der Bilder stach in nackte Haut,

da rief das gute Mädchen laut:

Meister, Meister gib mir Rosen,

Rosen auf mein weisses Kleid,

stech die Blumen in den blossen

unberührten Mädchenleib.

'Diese Rosen kosten Blut',

sprach der Meister sanft und gut,

'enden früh dein junges Leben,

will dir lieber keine geben.'

Doch das Mädchen war vernarrt,

hat auf Knien ausgeharrt

bis er nicht mehr widerstand

und die Nadeln nahm zur Hand.

Meister, Meister gib mir Rosen …

Und aus seinen tiefen Stichen

wuchsen Blätter, wuchsen Blüten,

wuchsen unbekannte Schmerzen

in dem jungen Mädchenherzen.

Später hat man sie gesehn,

einsam an den Wassern stehn.

Niemals hat man je erfahr’n,

welchen Preis der Meister nahm.

Meister, Meister gib mir Rosen …

Бірде жақсы қыз қашып кетті

балалық шақтың әдемі орнын тастады;

ата-анасын тастап, тіпті

оған уәде етілген адам.

Ол бір үйдің алдына тоқтады

ішінде адам көрінді

суреттер жалаңаш теріні тесіп өтті,

Сонда жақсы қыз қатты дауыстап:

Ұстаз, маған раушан гүлдерін беріңіз,

ақ көйлегімде раушан гүлдер

гүлдерді жалаңаш жерге тесіңіз

тимеген қыздың денесі.

«Бұл раушандар қанға түседі»,

шеберді жұмсақ және жақсы сөйледі,

«Жас өміріңді ерте аяқта,

Саған бермегенім жөн,— деді.

Бірақ қыз ғашық болып қалды

тізерлеп қалды

ол енді қарсылық көрсетпейінше

және инелерді алды.

Ұстаз, ұстаз маған раушан гүлдерін беріңіз...

Және оның терең тігістерінен

жапырақтар өсті, гүлдер өсті,

белгісіз ауырсынулар күшейді

жас қыздың жүрегінде.

Ол кейінірек көрінді

су жағасында жалғыз тұру.

Біреу ешқашан бастан өткермеген

шебер қандай жүлде алды.

Ұстаз, ұстаз маған раушан гүлдерін беріңіз...