Звездой на небо - Стас Михайлов

Вот, уже не манит этой жизни хоровод,

Вот, я знаю, как река моей судьбы течет,

Куда меня несет…

Знать, мы так желаем наперед,

Всегда на ход вперед,

Всего один лишь ход,

Свой вход на небо…

Звездой на небо,

Полетит душа моя,

Прошу я небо,

Чтоб только небо

Не оставило меня.

Миг — рожденье и уже закат,

И только взгляд назад,

Меня не греет взгляд…

Ждать, не понимая бесполезность суеты,

Так быстротечны дни,

Уже не верю в сны,

Я верю в небо.

Енді дөңгелек би бұл өмірді тартпайды,

Міне, мен тағдырымның өзені қалай ағып жатқанын білемін.

Мені қайда апарады...

Біз мұны алдын ала қалайтынымызды білу

Әрқашан бір қадам алда

Бір ғана қозғалыс

Сенің жұмаққа кіруің...

Аспанға жұлдыз

Менің жаным ұшады

Аспаннан сұраймын

Сондықтан тек аспан

Мені тастап кетпеді.

Бұл сәт - туылу және күн бату,

Және тек артқа қарасаңыз

Көрініс мені жылытпайды...

Күте тұрыңыз, әбігердің бостығын түсінбей,

Сонымен өткінші күндер

Мен енді армандарға сенбеймін

Мен аспанға сенемін.