Страдая, падая, взлетая - Стас Михайлов

Я жизнь хочу наполнить смыслом,

А наполняю суетой.

Во всём божественном и чистом

Душе найти земной покой.

Но не даёт нам насыщения

Её немыслимый полёт,

С приходом в мир и до забвения,

Мудрея, к небесам идёт.

Страдая, падая, взлетая,

Она как странница во тьме,

Всё ищет путь к воротам Рая,

Боясь горения в огне.

Ей хочется умыться снегом,

Из грязи показать лицо,

Боясь отверженной быть небом

Своим единственным отцом.

Боясь отверженной быть небом

Своим единственным отцом.

Она всё плачет и страдает,

Стучится в сердце и зовёт,

А мы живём и умираем,

Питая плоть из года в год.

И, проживая наудачу,

Закрыв глаза, не видя свет,

А небеса над нами плачут,

А мы смеёмся им в ответ.

И, проживая наудачу,

Закрыв глаза, не видя свет,

А небеса над нами плачут,

А мы смеёмся им в ответ,

А небеса над нами плачут,

А мы смеёмся им в ответ.

Я жизнь хочу наполнить смыслом,

А наполняю суетой.

Во всём божественном и чистом

Душе найти земной покой.

Мен өмірімді мағынаға толтырғым келеді

Ал мен босқа толтырамын.

Барлығында құдайлық және таза

Жан жердегі тыныштықты табады.

Бірақ бізге қанықтылық бермейді

Оның керемет ұшуы

Дүниеге келумен және ұмытылумен,

Дана, жұмаққа барады.

Азап, құлау, ұшып кету,

Ол қараңғыда қаңғыбас сияқты

Барлығы жұмақ есігіне жол іздейді,

Отта жанудан қорқады.

Ол қарға жуынғысы келеді

Бетіңізді кірден көрсетіңіз

Аспаннан қуылғаннан қорқады

Жалғыз әкемнен.

Аспаннан қуылғаннан қорқады

Жалғыз әкемнен.

Ол жылап, қиналады

Жүректі қағып, қоңырау шалу

Ал біз өмір сүреміз және өлеміз

Жылдан-жылға етті азықтандыру.

Және кездейсоқ өмір сүру

Көзіңізді жұмыңыз, жарық көрмеңіз

Ал үстіміздегі аспан жылап жатыр

Ал біз оларға күлеміз.

Және кездейсоқ өмір сүру

Көзіңізді жұмыңыз, жарық көрмеңіз

Ал үстіміздегі аспан жылап жатыр

Ал біз оларға күлеміз

Ал үстіміздегі аспан жылап жатыр

Ал біз оларға күлеміз.

Мен өмірімді мағынаға толтырғым келеді

Ал мен босқа толтырамын.

Барлығында құдайлық және таза

Жан жердегі тыныштықты табады.