Покраснела рябина - Стас Михайлов

Покраснела рябина, посинела вода.

Месяц, всадник унылый, уронил повода.

Снова выплыл из рощи синим лебедем мрак.

Чудотворные мощи он принес на крылах.

Чудотворные мощи он принес на крылах.

Припев:

Край ты, край мой, родимый, вечный пахарь и вой,

Словно Волга под ивой, ты поник головой.

Встань, пришло исцеление, навестил тебя Спас.

Лебединое пенье нежит радугу глаз.

Лебединое пенье нежит радугу глаз.

Дня закатного жертва искупила весь грех.

Новой свежестью ветра пахнет зреющий снег.

Но незримые дрожди все теплей и теплей…

Помяну тебя в дождик я, Есенин Сергей.

Помяну тебя в дождик я, Есенин Сергей.

Припев:

Край ты, край мой, родимый, вечный пахарь и вой,

Словно Волга под ивой, ы поник головой.

Встань, пришло исцеление, навестил тебя Спас.

Лебединое пенье нежит радугу глаз.

Лебединое пенье нежит радугу глаз.

Покраснела рябина, посинела вода…

Шеңбер қызылға айналды, су көгерді.

Ай, мұңды шабандоз, тізгінді тастады.

Қараңғылық тағы да тоғайдан көк аққудай қалқып шықты.

Ол қанаттардағы ғажайып жәдігерлерді әкелді.

Ол қанаттардағы ғажайып жәдігерлерді әкелді.

Хор:

Сен жерсің, менің жерім, қымбаттым, мәңгілік жер жыртқыш және зар,

Еділдей тал астындағы, Басыңды салдың.

Тұр, ем келді, Құтқарушы саған келді.

Аққу әні көздің кемпірқосағын еркелетеді.

Аққу әні көздің кемпірқосағын еркелетеді.

Күн батқан күні құрбандық барлық күнәларды өтейді.

Желдің жаңа балғындығы піскен қардың иісін сезеді.

Бірақ көзге көрінбейтін ашытқы барған сайын жылып барады...

Жаңбырда сені есіме аламын, Есенин Сергей.

Жаңбырда сені есіме аламын, Есенин Сергей.

Хор:

Сен жерсің, менің жерім, қымбаттым, мәңгілік жер жыртқыш және зар,

Еділдей тал астындағы, Басыңды салдың.

Тұр, ем келді, Құтқарушы саған келді.

Аққу әні көздің кемпірқосағын еркелетеді.

Аққу әні көздің кемпірқосағын еркелетеді.

Тау күлі қызылға айналды, су көгерді ...