По тонкому льду - Стас Михайлов

Я вновь иду по тонкому льду,

Я задыхаюсь как в бреду.

То путь мой светел,

То канет все во мгу.

То небо нарисует красоту,

То небо нарисует красоту.

То свет, то тьма.

То нет, то да.

На грани все всегда.

То рай, то ад.

То снег, то град.

Извечная борьба добра и зла.

Наш так устроен мир,

В нем каждый кем-то был.

Один увидел жизнь,

Другой глаза закрыл.

Один лишь будет там,

Другой уж был.

Один лишь будет там,

Другой уж был…

Мен тағы да жұқа мұздың үстінде келе жатырмын

Мен жынды сияқты тұншығып жатырмын.

Менің жолым жарқын болсын

Сонда бәрі суға түседі.

Бұл аспан сұлулықты тартады,

Сол аспан сұлулықты тартады.

Не жарық, не қараңғылық.

Не болмаса жоқ, сосын иә.

Барлығы әрқашан шетте.

Не жұмақ, не тозақ.

Қар немесе бұршақ.

Жақсылық пен жамандықтың мәңгілік күресі.

Біздің әлем соншалықты реттелген,

Онда барлығы біреу болды.

Біреуі өмірді көрді

Екінші көзі жабылды.

Онда тек біреуі ғана болады

Тағы біреуі болды.

Онда тек біреуі ғана болады

Екіншісі...