Душа - Стас Михайлов

Моя душа, как странница,

Теряет дни, по свету носится.

Ударь ее – она оскалится,

Погладь ее – она помолится.

Ударь ее – она оскалится,

Погладь ее – она помолится.

Моя душа, как птица певчая,

С утра поет, а к ночи плачется,

И верит в жизнь за гробом вечную,

А все ж грехов своих пугается.

И верит в жизнь за гробом вечную,

А все ж грехов своих пугается.

Моя душа, как пленница,

Греховна вся, пороком скована.

Хвали ее – она вся белая,

Начни ругать – она ж вся черная.

Хвали ее – она вся белая,

Начни ругать – она ж вся черная.

И наши души, словно путники,

То падаем, то поднимаемся.

Спаси, господь, когда оступимся,

Прости, господь, когда покаемся.

Спаси, господь, когда оступимся,

Прости, господь, когда покаемся.

Моя душа, как странница,

Теряет дни, по свету носится.

Ударь ее – она оскалится,

Погладь ее – она помолится.

Ударь ее – она оскалится,

Погладь ее – она помолится.

Менің жаным бейтаныс адам сияқты

Күндерін жоғалтады, дүниені шарлайды.

Оны ұр, ол тісін ашады

Оны сипаңыз - ол дұға етеді.

Оны ұр, ол тісін ашады

Оны сипаңыз - ол дұға етеді.

Менің жаным ән салатын құс сияқты

Таңертең ән айтады, түнде жылайды,

Ал қабірдің арғы жағындағы мәңгілік өмірге сенеді,

Сонда да ол өз күнәларынан қорқады.

Ал қабірдің арғы жағындағы мәңгілік өмірге сенеді,

Сонда да ол өз күнәларынан қорқады.

Менің жаным тұтқын сияқты

Барлығы күнәкар, жамандықпен байланысты.

Оны мақтаңыз - ол ақ түсті,

Ұрысуды бастаңыз - оның бәрі қара.

Оны мақтаңыз - ол ақ түсті,

Ұрысуды бастаңыз - оның бәрі қара.

Ал біздің жанымыз саяхатшылар сияқты

Біз құлаймыз, көтерілеміз.

Құтқар, Ием, сүрінген кезде,

Раббым, тәубе еткен кезде мені кешір.

Құтқар, Ием, сүрінген кезде,

Раббым, тәубе еткен кезде мені кешір.

Менің жаным бейтаныс адам сияқты

Күндерін жоғалтады, дүниені шарлайды.

Оны ұр, ол тісін ашады

Оны сипаңыз - ол дұға етеді.

Оны ұр, ол тісін ашады

Оны сипаңыз - ол дұға етеді.