L'Amore È Volubile - Stadio

Si è spenta la fiamma che ardeva per te

La pioggia ha confuso anche le lacrime

E l' indifferenza si mescola già con l' oblio

Il senso di tutto poi cambia lo sai

E il vento più forte si placa anche lui

Soltanto il ricordo dal niente riaffiora ogni tanto…

La polvere aumenta un po' tutti i giorni

E il quadro sbiadisce confonde i contorni

Il tempo che passa poi stempera anche i colori

Gli odori svaniscono ed anche l' amore

Non trova la strada non ha più il tuo nome

Rimane soltanto quel senso di cose perdute

Che non tornano più, che non contano più

Volevo salvarti, salvarti da me

E da quell' idea di malinconoia

Che porta a vedere le cose in un modo un po' strano

Ma tu mi volevi soltanto per te

Io che non so neanche bene cos' è che voglio davvero

Perchè in fondo sono volubile…

La polvere aumenta aumenta un po' tutti i giorni

E il quadro sbiadisce confonde i contorni

Il tempo che passa stempera anche i rancori

Gli odori svaniscono ed anche i sapori

I baci e gli slanci non hanno più ardore

Mi viene il sospetto che anche l' amore è volubile

Non meno di noi, un po' come noi, non meno di noi

La polvere aumenta un po' tutti i giorni

E il quadro sbiadisce confonde i contorni

Il tempo che passa poi stempera anche i dolori

I fiori appassiscono ed oggi l' amore

Non trova la forza non ha più il tuo odore

Rimane soltanto quel suono di dolci parole

Che non sento da un po', che non sento da un po'

Non sento da un po'

Che non sento

Сен үшін жанған жалын сөнді

Жаңбыр да көз жасын шатастырды

Ал енжарлық қазірдің өзінде ұмытшақтықпен араласып кетті

Бәрінің мағынасы өзгереді, сонда сіз білесіз

Ал қатты жел де басылады

Тек жоқтан қалған естелік анда-санда қайта жаңғырады...

Күн сайын шаң аздап көтеріледі

Ал сурет өшеді, контурды бұлдыратады

Уақыттың өтуі түстерді де жұмсартады

Иістер жоғалады, махаббат та жоғалады

Ол көшені таба алмайды, енді сіздің атыңыз жоқ

Тек жоғалған нәрселердің сезімі ғана қалады

Ешқашан қайтып келмейтін, енді есептелмейтін

Мен сені өзімнен құтқарғым келді

Және бұл меланхолия идеясынан

Бұл нәрселерді біршама оғаш жолмен көруге әкеледі

Бірақ сен мені тек өзің үшін алдың

Мен тіпті нені қалайтынымды білмеймін

Өйткені мен негізінен құбылмалымын...

Күн сайын шаң аздап көбейеді

Ал сурет өшеді, контурды бұлдыратады

Уақыттың өтуі өшпенділіктерді де жұмсартады

Иістер жоғалады және дәмдер де жоғалады

Поцелустар мен импульстар енді жалынды емес

Махаббат та құбылмалы деп ойлаймын

Бізден кем емес, біздей аз, бізден кем емес

Күн сайын шаң аздап көтеріледі

Ал сурет өшеді, контурды бұлдыратады

Уақыттың өтуі ауырсынуды да жеңілдетеді

Гүлдер солып, бүгін сүйеді

Ол енді сен сияқты иіссіз күш таба алмайды

Сол тәтті сөздің үні ғана қалды

Көптен бері естімегенім, көптен бері естімегенім

Мен біраздан бері естімедім

Мен сезбеймін