I, Saturnine - Shai Hulud

Weighted down by earth and man,

A dispirited husk mired in blood imbued in soil dispares

The minds of my brothers are unsound, their hearts flow desolation.

Is ours, indeed.

A sunless path to waiting graves we prepared for ourselves?

Dear God,

Raise not my eyes, misery has blackened the sun.

Weighted down by earth and man,

A directionless husk in dire need of asylum withdraws…

For the only light in bedlam is the dark of isolation.

Draw cold universe into your lungs.

Empower the earth to devour your spirit.

Reap your flesh its worth in bloodletting.

Upon lamentation under a rotting star,

I reconsider my manner to exist amongst this chaos.

Жер мен адам ауырлатып,

Топыраққа сіңген қанға сіңген  жеңіл  қауыз

Бауырластарымның ақыл-ойы негізсіз, жүректері ағып кетеді.

Біздікі.

Күтетін бейіттерге күнсіз жол біз біз                                                �

Қадірлі Құдай,

Көзімді көтерме, қасірет күнді қаралады.

Жер мен адам ауырлатып,

Баспанаға  өте мұқтаж бағытсыз қабық қайтарылып келеді...

Өйткені төсекдегі жалғыз жарық - оқшауланудың қараңғылығы.

Өкпеңізге салқын ғаламды тартыңыз.

Рухыңызды жұту үшін жерді қуаттандырыңыз.

Қан алуда өз етіңізді орып алыңыз.

Шіріген жұлдыздың астында жоқтау айтып,

Мен осы хаостың арасында болуымды қайта қарастырамын.