Караван - Сегодня в Мире

Мой караван шагал через пустыню,

Мой караван шагал через пустыню.

Первый верблюд о чём-то с грустью думал,

И остальные вторили ему.

И головами так они качали,

Словно о чём-то знали, но молчали,

Словно о чём-то знали, но не знали:

Как рассказать, когда, зачем, кому…

Змеи шуршали среди песка и зноя…

Что это там?

Что это там такое?

Белый корабль, снастей переплетенье,

Яркий флажок, кильватер голубой…

Из-под руки смотрю туда, моргая:

Это она!

Опять — Фата-моргана!

Это её цветные сновиденья

Это её театр передвижной!

Путь мой далёк.

На всём лежит истома.

Я загрустил: не шлют письма из дома…

Менің керуенім шөл далада жүрді

Менің керуенім шөл далада жүрді.

Бірінші түйе мұңайып бірдеңені ойлап,

Ал қалғандары оны қайталады.

Осылайша олар бастарын шайқады,

Олар бір нәрсе туралы білетін сияқты, бірақ үнсіз қалды,

Олар бірдеңе туралы білетін, бірақ білмеген сияқты:

Қашан, неге, кімге...

Жыландар құм мен ыстықтың арасында сыбдырлады...

Онда не бар?

Онда не бар?

Ақ кеме, тісті беріліс,

Жарқын ту, көк оян...

Қолтығымның астынан мен сол жаққа қараймын, жыпылықтап:

Бұл сол!

Тағы да - Фата Моргана!

Бұл оның түрлі-түсті армандары

Бұл оның жылжымалы театры!

Менің жолым ұзақ.

Барлығында тоқырау бар.

Мен қынжылдым: үйден хат жібермейді...