The Forgetting Room - Seeming

We were children when I met you

There between the autumn trees

You consumed me and I let you

Burn me in the fallen leaves

A thousand winters each more serious

Separated earth and sky

The blood was angry, blood was furious

But the heart cannot recall just why

The quill won’t recognize the paper

The piano doesn’t know its keys

The stars are old and can’t remember

What it’s like to map the seas

And when I look at you I tremble

But damned if I know who you are

A ghostly haze of sweet November

Lost and senile as the stars

And here in this forgetting room

The rising sun’s a setting moon

And all the world fits in our hands

And this forgetting room

Goes to sleep;

we’re entombed

By no high command

There’s nothing more to understand

But in all the happenstance of nature

The cruelty without a name

A random number generator

Is still a function all the same

So even if the sky is broken

Idiotic, blind with age

I will hold you and keep hoping

There’s a script to guide the stage

And it goes on and on

Here in this forgetting room

The rising sun’s a setting moon

And all the world fits in our hands

And this forgetting room

Goes to sleep;

we’re entombed

By no high command

There’s nothing more to understand

And if that’s how it has to happen

If that’s the way it’s gotta be

Then I submit against all reason

A small request for you and me

Make the universe forget us

In some old dusty catacomb

Nameless, numberless, and breathless

Let our closeness be our home

First we’d forget why there was fire

Then forget why there was love

And I forget what’s next cause I

Forget what I was thinking of—right!

We were children when I met you

Carried in the careless breeze

Now if you leave me, I would let you

But what’s the use of memories?

When now is all your eyes can see

When I forget the melody

Мен сені кездестіргенде біз бала едік

Күзгі ағаштардың арасында

Сіз мені жедіңіз, мен сізге  рұқсат етемін

Мені құлаған жапырақтарда күйдіріңіз

Мың қысы бар

Аспан мен жер бөлек

Қан ашулы, қан ашуланды

Бірақ жүрек неге екенін есіне түсіре алмайды

Қағаз қағазды танымайды

Фортепиано өз пернелерін білмейді

Жұлдыздар ескі және есіне түсіре алмайды

Теңіздерді картаға түсіру қандай

Саған қарасам, қалтырап қаламын

Бірақ сенің кім екеніңді білсем, қарғыс атсын

Қарашаның тәтті тұманы

Жұлдыздар сияқты адасқан және қартайған

Міне, бұл ​​ұмыту бөлмесінде

Шығыс күн – батып бара жатқан ай

Бүкіл әлем біздің қолымызда

Және бұл ұмыту бөлмесі

Ұйқыға  кетеді;

жерлендік

Ешбір            командалық                              

Түсінетін ештеңе жоқ

Бірақ табиғаттың барлық кездейсоқтығында 

Аты жоқ қатыгездік

Кездейсоқ сандар генераторы

Әлі де функциясы бірдей

Сонымен аспан жарылған болса да 

Идиотик, жасына қарай соқыр

Мен сені ұстап, үміттенемін

Сахнаға жетекшілік ететін сценарий бар

Әрі жалғаса  және жалғаса береді

Міне, ұмыту бөлмесінде

Шығыс күн – батып бара жатқан ай

Бүкіл әлем біздің қолымызда

Және бұл ұмыту бөлмесі

Ұйқыға  кетеді;

жерлендік

Ешбір            командалық                              

Түсінетін ештеңе жоқ

Ал олай болуы керек болса

Бұл болуы керек болса

Содан кейін барлық себептерге қарсы ұсынамын

Сізге және маған шағын өтініш

Ғалам бізді ұмыттырсын

Кейбір ескі шаң басқан катакомбада

Аты жоқ, сансыз және тыныссыз

Жақындығымыз үйіміз болсын

Алдымен біз өрттің неліктен болғанын ұмытамыз

Сонда махаббаттың неліктен болғанын ұмыт

Ал мен                                                                                                                                                                                                                                                                                                   |

Мен не ойлағанымды  ұмытыңыз — дұрыс!

Мен сені кездестіргенде біз бала едік

Бейқам желде  тасымалданды

Енді мені тастап кетсең, мен сені жіберер едім

Бірақ естеліктердің  пайдасы қандай?

Қашан барлық көзіңіз көреді

Мен әуенді ұмытқанда