Land in Sicht - Santiano

Es war ein Sonnenklarer Tag, der Bug schritt durch die See wir machten fahrt.

Als sich dort am Horizont ein großes tiefes schwarzes Loch auftat.

Trotz blanker Hans Klabautermann mir scheint da draußen braut sich was zusamm'

Lass bloß nicht nach sonst holt er uns, Mann für Mann.

Der Kapitän hat navigiert, doch bis zum nächsten Hafen ist es weit.

Doch er beschließt mit festem Blick den kurs zu halten, gradewegs da rein.

Wo Blitze durch die Wolken schlagen, Regen peitscht uns allen ins Gesicht.

Und weit und breit ist immernoch, kein Land in Sicht.

Doch so ein nasses Seemannsgrab, viel zu früh wenn ihr uns fragt,

auf welchen Gott auch wir vertraun.

Denk an mein Mädchen in der Stadt, wie sie wartet Tag für Tag

Und wie sie nachts alleine weint.

«Das bringt mich, Hey Hoe Pullman tow,

Pullman tow the wind will blow, hey ja hoe nun komm und pull mein tow.»

Ohrenbetäubend ist der Lärm der uns jetzt hier umgibt,

Ein schrilles Schreien und tausend tiefe Lächtzer als wenn das Boot nachgibt.

Die kalte nasse Wasserwand bricht plötzlich über unser Schiff herein.

Und schlägt die Planke und den Hain, kurz und klein.

Doch so ein nasses

«Das bringt mich, hey»

Und mit dem ersten Sonnenstrahl da wurden wir wohl wach, an Bord

Da war es ruhig und still, vorbei war diese Nacht,

Blinzelnd schauten wir uns einander ins Gesicht,

Als vom Ausguck Rufe komm, Land in Sicht.

«Hey Hoe»

Ашық, шуақты күн болды, садақ теңізді аралады, біз жүздік.

Көкжиекте үлкен терең қара тесік ашылғанда.

Жалаңаш Ганс Клабаутерманға қарамастан, маған бірдеңе болып жатқан сияқты

Жай ғана жол бермеңіз, әйтпесе ол бізді алады, адам үшін.

Капитан навигация жасады, бірақ ол келесі портқа дейін алыс.

Бірақ ол бірқалыпты көзқараспен бағытты ұстануға шешім қабылдады.

Бұлттардың арасынан найзағай соққанда, жаңбыр біздің бетімізге кірпік қағады.

Ал алыс-жақын жерде әлі күнге дейін жер жоқ.

Бірақ мұндай дымқыл теңізші моласы, егер сіз бізден сұрасаңыз, тым ерте

Оған біз де сенім артамыз.

Менің қаладағы қызымды ойлаңыз, ол күн сайын қалай күтеді

Ал түнде жалғыз қалай жылайды.

«Бұл мені әкеледі, Эй Хо Пуллман сүйреуіші,

Жел соғады, енді кел де, менің сүйреткішімді тарт».

Бізді қоршап тұрған шу саңырау,

Қатты айғай мен мыңдаған күлкі қайық жол бергендей.

Судың суық дымқыл қабырғасы кенеттен біздің кеменің үстінен жарылып кетті.

Ал тақтай мен тоғайды ұрып-соғып, қысқа және кішкентай.

Бірақ мұндай дымқыл

«Бұл мені әкеледі, эй»

Күннің алғашқы сәулесімен біз бортта оянған шығармыз

Тыныштық болды және тыныш болды, бұл түн аяқталды,

Көзімізді жыпылықтап, бір-біріміздің жүзімізге қарадық

Байқаушыдан қоңыраулар келгенде, көрінетін жерге қоныңыз.

"Эй Хое"