Im Abendrot - Рихард Штраус, Elisabeth Schwarzkopf, Edwin Fischer

Wir sind durch Not und Freude

Gegangen Hand in Hand;

Vom Wandern ruhen wir beide

Nun überm stillen Land

Rings sich die Täler neigen

Es dunkelt schon die Luft

Zwei Lerchen nur noch steigen

Nachträumend in den Duft

Tritt her und lass sie schwirren

Bald ist es Schlafenszeit

Dass wir uns nicht verirren

In dieser Einsamkeit

O weiter, stiller Friede!

So tief im Abendrot

Wie sind wir wandermüde--

Ist dies etwa der Tod?

Біз қиындық пен қуаныштан өтіп жатырмыз

қол ұстасып кетті;

Екеуміз саяхаттан демалып жатырмыз

Енді тыныш жерде

Аңғарлардың бәрі еңіс

Ауа қазірдің өзінде қараңғы

Екі лақшы жоғары көтеріледі

Түнгі иіспен армандау

Мұнда кел, оларға сықырла

Жақында ұйықтайтын уақыт болады

Біздің адаспауымыз үшін

Бұл жалғыздықта

О, әрі қарай, тыныш тыныштық!

Соншалықты терең сәуледе

Біз қыдырудан қаншалықты шаршадық...

Бұл өлім бе?