From The Void II - Reverend Bizarre

Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said,

There is a man child conceived

Let that day be darkness;

let not God regard it from above, neither let the

light shine upon it

Let darkness and the shadow of death stain it;

let a cloud dwell upon it;

let the blackness of the day terrify it

As for that night, let darkness seize upon it;

let it not be joined unto the

days of the year, let it not come into the number of the months

Lo, let that night be solitary, let no joyful voice come therein

Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning

Let the stars of the twilight thereof be dark;

let it look for light,

but have none;

neither let it see the dawning of the day

Because it shut not up the doors of my mother’s womb, nor hid sorrow from mine

eyes

Why died I not from the womb?

why did I not give up the ghost when I came out

of the belly?

Why did the knees prevent me?

or why the breasts that I should suck?

For now should I have lain still and been quiet

I should have slept: then had I been at rest

With kings and counsellers of the earth, which built desolate places for

themselves;

Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:

Or as an hidden untimely birth I had not been;

as infants which never saw light

There the wicked cease from troubling;

and there the weary be at rest

There the prisoners rest together;

and the servant is free from his master

Wherefore is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in

soul;

Which long for death, but it cometh not;

and dig for it more than for hid

treasures;

Which rejoice exceedingly, when they can find the grave?

Why is light given to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?

I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet;

yet trouble came

Мен туылған күн мен түн жойылсын:

Ер баланың жүктілігі бар

Сол күн қараңғылық болсын;

Құдай оны жоғарыдан қабылдамасын, және де

оған нұр жаусын

Қараңғылық пен өлімнің көлеңкесі оған дақ түсірсін;

оған бұлт қоныстансын;

күннің қараңғылығы оны қорқытсын

Сол түнге келетін болсақ, оны қараңғылық басып алсын;

-ге қосылмасын

жыл күндері ай санына келмесін

Міне, сол түн оңаша болсын, ешбір қуанышты дауыс шықпасын

Жоқтауын көтеруге  дайын күнді қарғыс  қарғыс болсын

Ымырттың жұлдыздары қараңғы болсын;

ол жарық іздесін,

бірақ жоқ;

ол күннің атқанын  көрмесін

Өйткені ол анамның есігін жаппады, қайғымды жасырмады

көздер

Мен неге құрсақта өлген жоқпын?

неге мен шыққанда аруақты тастамадым

іштің?

Неліктен тізе маған кедергі болды?

немесе неліктен кеудені соруым керек?

Әзірге мен тыныш жатып, тыныш болуым керек еді

Мен ұйықтауым керек еді: содан кейін мен демалдым

Елдің патшалары мен кеңесшілерімен, олар үшін қаңырап бос орындар тұрғызған

өздері;

Немесе алтыны бар, үйлерін күміске толтырған ханзадалармен:

Немесе жасырын мезгілсіз босандым болмадым;

ешқашан жарық көрмеген сәбилер сияқты

Онда зұлымдар мазасыздануды тоқтатады;

сонда шаршағандар тынығады

Онда тұтқындар бірге демалады;

ал қызметші қожайынынан азат

Сондықтан қайғы-қасіретке ұшырағанға нұр, ал ащыға өмір беріледі

жан;

Ол өлімді аңсайды, бірақ ол келмейді;

және оны жасырудан гөрі тереңірек іздеңіз

қазыналар;

Қайсысы қабірді тапқанда қатты қуанады?

Неліктен жолы жасырылған және Құдай қорғаған адамға нұр беріледі?

Мен қауіпсіз      болдым       тын                                                                                                                                                                                                                                      ,                                 |

әлі қиындық келді