L'istrione - Renato Zero

Io sono un istrione

Ma la genialità

È nata insieme a me

Nel teatro che vuoi

Dove un altro cadrà

Io mi surclasserò

Io sono un istrione

Ma la teatralità

Scorre dentro di me

Quattro tavole in croce

E qualche spettatore

Chi sono lo vedrai…

Lo vedrai…

In una stanza di tre muri

Tengo il pubblico con me

Sull’orlo di un abisso oscuro

Coi i miei crac con i miei chi

E la commedia brillerà

Del fuoco sacro acceso in me

E parlo e piango e riderò

Nel personaggio… che vivrò

Perdonatemi se

Con nessuno di voi

Non ho niente in comune

Io sono un istrione

A cui la scena dà

La giusta dimensione

La vita torna in me

Ad ogni chi è di scena

Che io sentirò

E ancora morirò

Di gioia e di paura

Quando il sipario sale

Paura che potrò

Non ricordare più

La parte che so già

Poi quando tocca a me

Puntuale sono là

Nel sogno sempre uguale… uguale…

Io sono un istrione

Ed ho scelto oramai

La vita che farò

Procuratemi voi

Sei repliche in città

E un successo farò

Io sono un istrione

E l’arte, l’arte sola è la vita per me

Se mi date un teatro

E un ruolo adatto a me

Il genio si vedrà… si vedrà…

Con il mio viso ben truccato

Con la maschera che ho

In tono enfatico, discreto

Versi e prosa vi dirò

Con tenerezza o con furore

E mentre agli altri mentirò

Fino a che sembri verità

Fino a che io ci crederò…

Non è per vanità

Quel che valgo lo so

E ad essere sincero

Solo un vero istrione

È grande come me

Ed io ne sono fiero

Мен гистрионмын

Бірақ данышпан

Ол менімен бірге дүниеге келген

Сіз қалаған театрда

Басқасы қайда құлайды

Мен өзімнен асып түсемін

Мен гистрионмын

Бірақ театрлық

Ол менің ішімде ағып жатыр

Кресттегі төрт үстел

Және кейбір көрермендер

Менің кім екенімді көресің...

Сен көресің…

Үш қабырғасы бар бөлмеде

Мен көрермендерді жанымда ұстаймын

Қараңғы тұңғиықтың шетінде

Менің кіммен болған апаттарыммен

Ал комедия жарқырайды

Ішімде жанған қасиетті оттан

Ал мен сөйлеймін, жылаймын, күлемін

Мінезім бойынша ... мен өмір сүремін

Егер мені кешіріңіз

Ешқайсыңмен

Менде ортақ ештеңе жоқ

Мен гистрионмын

Оған сахна береді

Дұрыс өлшем

Өмір маған қайта оралады

Сахнаға шыққандардың барлығына

Мен еститінін

Сонда да мен өлемін

Қуаныш пен қорқыныштан

Перде көтерілгенде

Қолымнан келеді деп қорқамын

Енді есімде жоқ

Мен бұрыннан білетін бөлік

Сосын менің кезегім келгенде

Мен уақытында бармын

Түсінде әрқашан бірдей ... бірдей ...

Мен гистрионмын

Ал мен қазір таңдадым

Мен жүргізетін өмір

Сен мені түсін

Қалада алты рет қайталау

Және табысқа жетемін

Мен гистрионмын

Ал өнер, өнердің өзі мен үшін өмір

Маған театр берсеңіз

Бұл мен үшін лайықты рөл

Данышпан көрінеді ... ол көрінеді ...

Менің бетім жақсы жасалған

Менде бар маскамен

Екпінді, сақтықпен

Өлеңдер мен проза мен сізге айтамын

Нәзіктікпен немесе ашумен

Ал мен басқаларға өтірік айтамын

Шындық болып көрінгенше

Мен сенгенше...

Бұл бекершіліктен емес

Мен қандай құнды екенімді білемін

Және шынын айту керек

Нағыз тарих

Ол мен сияқты үлкен

Ал мен оны мақтан тұтамын