Puertas - Rayden

La primera fue en la cara y puse la otra mejilla

Cuando la inocencia calla el mundo chilla

La compasión no miró ni por la mirilla

Cuando vi a mi abuela postrada con la piel amarilla

A la segunda llamé pero nadie respondió

Di que el silencio se hizo tras ella

Ahí mi tío se encontró a su mujer siendo infiel

¡Ay mi tío!

Se perdió jugando a la botella

La tercera lo mismo al poco tiempo

Cerrada por dentro

Con mis abuelos llorando a pleno pulmón

Tanto que él perdió el aliento y ella el suyo le dio

Y en la cuarta metí el ojo por la cerradura

Pero el tiempo pone al corazón cerrojos

Y mi padrino salió como la amargura

Donde no entra la fortuna pero caben mil sollozos

Puertas, puertas

Que se abren y se cierran

De par en par, a cal y canto

Entornadas, entreabiertas

Puertas, puertas

Que se abren y se cierran

Bajo tierra, bajo llave

Diré quién entra, diré quién sale

Llegué a la quinta y la cerré

Con precinto al que no fue trigo limpio superando el trago

Cogí distancia lejos de caretas

La misma que la letra que separa amigo del amago

En la siguiente encerré a las serpientes y a las sirenas

A las mujeres puente y pasajeras

Para ser sinceramente franco espero que den un paso al frente

O pasen de largo para ser quien eran

En la séptima me pillé los dedos

Poniendo la mano en el fuego

Por quién ardió en la nieve, en ese cebo

Mundo placebo

Sueños de blanco que se tornaron en su señuelo

Y por la octava ya nadie sale

El amor todo lo puede, pero en él todo no vale

Nunca descifré esa clave

No se puede pretender abrir todas las puertas con la misma llave

Puertas, puertas

Que se abren y se cierran

De par en par, a cal y canto

Entornadas, entreabiertas

Puertas, puertas

Que se abren y se cierran

Bajo tierra, bajo llave

Diré quién entra, diré quién sale

La novena tiré abajo

La de «búscate un trabajo»

Un empleo, algo fijo y no quise ser el gajo

De la media naranja que para encajar pasó por diente de ajo

La décima la pinté en la pared cuando no existía;

solo

Fui la oveja que contaba sueños para no dormirse

En los laureles así que cerdo, menos lobos

La penúltima era de quita y pon

Como el prejuicio del entrevistador

Que no paraba de preguntar

Que si podía vivir del rap y le callé diciendo que vivía «por»

Y de la última hice otro juego de llaves

Con una frase en el llavero:

«Diego, no las pierdas ni las uses para cerrar libertades

Firmado: Tu padre, Posdata: Te quiero»

Puertas, puertas, que se abren y se cierran

A la tristeza puerta

A la soledad puerta

A las falsas amistades puerta

A la nostalgia y la lumbalgia

De aguantar la pesada carga del pasado puerta

Al recelo puerta

A la envidia puerca puerta

A casi todos puerta, a casi todos puerta

Tengo la llave maestra

Puertas, puertas

Que se abren y se cierran

De par en par, a cal y canto

Entornadas, entreabiertas

Puertas, puertas

Que se abren y se cierran

Bajo tierra, bajo llave

Diré quién entra, diré quién sale

Біріншісі бетте болды, мен екінші бетімді бұрдым

Жазықсыздық үнсіз қалғанда әлем айқайлайды

Жанашырлық тіпті тесігінен де қарамады

Терісі сарғайып сәждеге түскен әжемді көргенде

Екінші рет хабарластым, ешкім жауап бермеді

Оның артында тыныштық орнады деңіз

Сол жерде ағам әйелінің опасыздық жасап жатқанын көрді

Әй, ағай!

Бөтелке ойнап жүріп адасып қалды

Үшіншісі қысқа уақыттан кейін бірдей

ішінде жабық

Ата-әжемнің өксігінен жылап отырғанымен

Оның тынысы тарылғаны сонша, ол оған өз тынысын берді

Ал төртіншіде мен көзімді кілттің тесігінен өткіздім

Бірақ уақыт жүрекке құлыптар қояды

Ал менің атам ащы болып шықты

Байлық кірмейді, мың жылаған жерге

қақпалар, қақпалар

бұл ашық және жабық

Кеңнен кеңге, Әк пен әнге

ажар, ажар

қақпалар, қақпалар

бұл ашық және жабық

жер асты, құлып және кілт астында

Кім кірді деймін, кім шықты деймін

Мен бесіншіге жетіп, оны жаптым

Пломбамен таза емес бидай сусыннан асып түсті

Мен маскадан қашық болдым

Досты финтті ажырататын әріппен бірдей

Келесіде мен жыландар мен су перілерін қамап қойдым

Көпірдегі әйелдер мен жолаушыларға

Шынымды айтсам, олар алға қарай қадам басады деп үміттенемін

Немесе олар кім болғаны үшін өтіп кетіңіз

Жетіншіде мен саусақтарымды ұстадым

Қолыңызды отқа қою

Қарға, сол жемге күйген үшін

плацебо әлемі

Оның арбауына айналған ақ түсті армандар

Ал сегізіншіге қарай ешкім кетпейді

Махаббат бәрін жасай алады, бірақ бәрі оған тұрарлық емес

Мен бұл кілтті ешқашан сындырған емеспін

Бір кілтпен барлық есіктерді ашамын деп кейіптеуге болмайды

қақпалар, қақпалар

бұл ашық және жабық

Кеңнен кеңге, Әк пен әнге

ажар, ажар

қақпалар, қақпалар

бұл ашық және жабық

жер асты, құлып және кілт астында

Кім кірді деймін, кім шықты деймін

Тоғызыншысын лақтырып жібердім

«Жұмыс табу»

Жұмыс, бір нәрсе түзетілді және мен сегмент болғым келмеді

Сарымсақ түйірінен өткен жақсы жартысының ішіне кіру үшін

Оныншы мен қабырғаға ол болмаған кезде сурет салдым;

тек

Ұйықтама деп түс айтқан қой едім

Лаврларда шошқа, қасқырлар аз

Жою және қоюдың соңғы алдындағы дәуірі

Сұхбат берушінің көзқарасы сияқты

Сұрауымды тоқтатпадым

Егер ол рэптен өмір сүре алса, мен оны «үшін» өмір сүрдім деп жауып тастадым.

Соңғысынан мен тағы бір кілттер жинағын жасадым

Салпыншақтағы сөз тіркесімен:

«Диего, оларды жоғалтпа немесе еркіндіктерді жабу үшін пайдаланба

Қол қойылған: әкең, Постскрипт: мен сені жақсы көремін»

Ашық және жабылатын есіктер, есіктер

есікке қайғы

жалғыздық есігіне

Жалған достық есігіне

Сағыныш пен арқадағы ауырсынуға

Өткен есіктің ауыр жүгін көтерудің

Қақпада күдік

Қызғаныш егетін есікке

Барлық дерлік есіктерге, барлық дерлік есіктерге

Менде басты кілт бар

қақпалар, қақпалар

бұл ашық және жабық

Кеңнен кеңге, Әк пен әнге

ажар, ажар

қақпалар, қақпалар

бұл ашық және жабық

жер асты, құлып және кілт астында

Кім кірді деймін, кім шықты деймін