20 лет до осени - После 11

Подсолнечное масло с запахом и хлеб —

Вкус детства.

Мечта — меч деревянный и велосипед,

Что может лучше быть?

Скучаю по маме сотни тысяч лет,

Сослан в рай, в лето.

С друзьями набиваем шишики-синяки,

Мечтаем, как дальше жить.

И ещё двадцать лет до осени,

Когда тебя я встречу, и сойду с ума,

Перевернётся мир…

И ещё двадцать лет до осени,

Когда мне станет мало твоего тепла,

Твоего тепла…

Мои кумиры, которых больше нет,

Горели огнём ярко.

Их пламя превращалось в песни и стихи,

И грело сердца людей.

Ломались судьбы, ломались голоса

В подъездах домов, в парках.

Всё было впереди, и я не замечал

хош иістендірілген күнбағыс майы және нан -

Балалық шақ дәмі.

Арман - ағаш қылыш пен велосипед,

Не жақсы болуы мүмкін?

Жүздеген мың жыл анамды сағындым,

Жұмаққа, жазға жер аударылды.

Достармен біз конустарды толтырамыз,

Біз қалай өмір сүруді армандаймыз.

Күзге дейін тағы жиырма жыл,

Мен сені кездестіріп, жынды болған кезде

Әлем айналады...

Күзге дейін тағы жиырма жыл,

Сенің жылылығың маған жетпей тұрғанда,

Сенің жылуың...

Енді жоқ менің кумирлерім

Олар жарқырап жанды.

Олардың жалындары ән мен жырға айналды,

Және адамдардың жүрегін жылытты.

Тағдырлар үзілді, дауыстар үзілді

Үйлердің кіреберісінде, саябақтарда.

Бәрі алда еді, мен байқамадым