Наплевать - Паша Чемп

Выдохни и вдохни

Так глубоко, чтоб свободнее быть от нелепой возни.

Наш придуманный мир, словно пыль,

разлетелся к чертям

На миллиарды частиц.

Видишь как падают капли на землю?

Ты была всего лишь дождём.

А я светляк, что тянется к свету,

Который знал, что дождь когда-то пройдёт.

Не строй Вавилон.

Нам мерещится сон.

Не бойся я свой, что вхожий в твой дом;

Такой же простой и пропитан добром.

Вот так и живём мы, так и живём.

Время заберёт твою красоту,

Но не мою любовь к тебе я в вечность её пронесу,

И пусть люди поют, на каждом углу:

«Глупая, я тебя люблю!»

Мне

Наплевать если ты далеко,

Просто буду дышать глубоко,

Лишь бы было тебе так легко,

Как мне сейчас сложно.

Я думал, как последний «Бабл минт»

Мир поделим на двоих,

Думал мол, линия я, на ладонях твоих,

Ай как болит,

И сердце это или аппендицит,

И то ли молить тебя, то ли налить виски в капельницу,

И то ли я летать научился, то ли пора лечится,

No more, теперь мы будто незнакомы,

Я в соло, на полу, напополам, поломан

Я Макалей Калкин, у меня не все дома,

Я с ума не схожу, я сходил уже кома,

Пишу и стираю, стираю и сушу, прикинь?

Мне говорили чуваки в мире полно таких,

А я не выкину тебя из головы,

Все жду тебя, в тепле нашем.

Мне

Наплевать если ты далеко,

Просто буду дышать глубоко,

Лишь бы было тебе так легко,

Как мне сейчас сложно.

Дем шығарыңыз және дем алыңыз

Күлкілі әбігерден құтылу үшін соншалықты терең.

Біздің ойлап тапқан әлеміміз шаң сияқты,

тозаққа соқты

миллиардтаған бөлшектерге бөлінеді.

Тамшылардың жерге қалай түсетінін көріп тұрсың ба?

Сіз жай ғана жаңбыр болдыңыз

Ал мен нұрға қол созатын от жабынымын

Бір күні жаңбыр жауатынын кім білген.

Вавилонды салмаңыз.

Біз армандаймыз.

Мен сенің үйіңе кіремін деп қорықпа;

Дәл солай қарапайым және жақсылыққа толы.

Біз осылай өмір сүреміз, осылай өмір сүреміз.

Уақыт сіздің сұлулығыңызды алады

Бірақ мен саған деген махаббатым емес, мәңгілікке апарамын,

Әр бұрышта халық ән айтсын:

- Ақымақ, мен сені сүйемін!

маған

Алыста жүрсең де маған бәрібір

Мен жай ғана терең дем аламын

Сізге оңай болса болды

Дәл қазір маған қандай қиын.

Мен соңғы «көпіршікті жалбыз» сияқты ойладым

Әлемді екіге бөліңіз

Мен ойладым, олар айтады, менің алақаныңыздағы сызық,

О, бұл қалай ауырады

Бұл жүрек пе, әлде аппендицит пе,

Сізден өтінемін бе, әлде тамшыға виски құйыңыз ба,

Мен ұшуды үйрендім, немесе емделетін уақыт келді,

Енді біз бейтаныс сияқтымыз,

Мен жалғызбын, еденде, жартысында, сынған

Мен Маколей Калкинмін, менде үйде бәрі жоқ

Мен жынды емеспін, мен комаға түсіп қалдым,

Жазып-өшіремін, Өшіріп-кептіремін, санап?

Маған дүниеде осындайларға толы жігіттер айтты,

Ал мен сені өз басымнан шығармаймын

Мен сені күтемін, біздің жылуымызда.

маған

Алыста жүрсең де маған бәрібір

Мен жай ғана терең дем аламын

Сізге оңай болса болды

Дәл қазір маған қандай қиын.