Deja Vu (Tonantzin) - Panteón Rococó

(La historia que sigue a continuación y la cual van a escuchar

Se dio cita en México, un lugar surreal, uno muy singular

Data de aquellos años hace mucho, mucho tiempo

En que reinaba el egoísmo, la apatía y el descontento

Eso contaron nuestros ancestros, los que vivieron aquella era

Antes que todo acabara, antes que todo muriera)

(Tonantzin)

(Perdona a estos tus hijos que no saben lo que hicieron

Perdona su ignorancia y la manera en cómo te hirieron

Redime nuestras acciones con este canto y estas notas

Redime nuestros pecados con esta ofrenda de tambor)

(Tonantzin)

Nos acogemos a tu manto antes de que sea muy tarde

(Tonantzin)

Líbranos de la apatía y de la indiferencia cobarde

(Tonantzin)

Recibe nuestra ofrenda de sonidos y de estrellas

(Tonantzin)

Permítenos invocarte en esta era de tristezas

Déjanos ver la luz por donde hay que caminar

Y volver a ver la Luna y sentir la brisa del mar

Volver a tener en las manos, una planta, una flor

Enchil nuestro pecho de aire y sentir de nuevo amor

La lectura del Santo Evangelio del día de nuestra destrucción

En aquellos tiempos reinaba la indiferencia, la violencia y el desamor

No había que hacer más nada para meter a toda la gente en prisión

Que esclavizarlos por sí mismos en el teléfono y el televisor

Transcurrían los tiempos duros y la sangre pintaba sus días

Más pobreza, más miseria, más despojo, ¿quién lo imaginaría?

Se lamentaban de su suerte sin realmente nunca hacer nada

Se refugiaban en sí mismos, maquillando su miseria

Así pasaban sus días los mexicanos de aquel entonces

Antes que todo acabara, antes que todo perdieran

Un día vendieron las tierras a unos hombres vestidos de negro

Que pretendían explotarlas y exprimirlas sobre el texto del dinero

Privatizaron la energía, el agua y el petróleo

Privatizaron la tristeza, el amor, también el odio

Les llenaron la cabeza de basura, de mentiras y de falsas expectativas

Asesinaron a toda su sarna sin clemencia y no quedo ni una viva

Les privatizaron el hambre, la conciencia y el enojo

Así fueron esos tiempos, esos tiempos del despojo

Antes que todo acabara, antes que todo perdieran

Antes que todo acabara, antes que todo muriera

Y entonces el tiempo se detuvo

Sin poder amar a nadie, el tiempo se detuvo

Sin poder voltear atrás, el tiempo se detuvo

Y se miraron entre ellos, en la calle y desnudos

Y entonces el tiempo se detuvo

(Tonantzin)

(Tonantzin)

(Tonantzin)

(Tonantzin)

Antes que todo acabara, antes que todo perdieran

Antes que todo acabara, antes que todo muriera

Entonces

(Одан әрі және сіз тыңдайтын оқиға

Олар Мексикада, сюрреальдық жерде, өте ерекше жерде кездесті

Сонау сол жылдардан, баяғыда

Бұл жерде өзімшілдік, апатия және наразылық биледі

Мұны сол заманда өмір сүрген ата-бабаларымыз айтқан

Бәрі біткенше, бәрі өлмей тұрып)

(Тонантзин)

(Не істегендерін білмеген бұл балаларыңызды кешіріңіз

Олардың надандығын және сізді ренжіткен жолын кешіріңіз

Біздің әрекеттерімізді осы әнмен және осы ноталармен өтеңіз

Осы барабан тартуымен күнәларымызды өтеңіз)

(Тонантзин)

Біз сіздің мантияңызды кеш болмай тұрып қарсы аламыз

(Тонантзин)

Бізді енжарлық пен қорқақ енжарлықтан құтқар

(Тонантзин)

Біздің дыбыстар мен жұлдыздар ұсынысымызды алыңыз

(Тонантзин)

Осы мұң заманында шақырайық

Біз жүру керек жерде жарық көрейік

Ал айды қайтадан көріп, теңіз самалын сезініңіз

Қолдарыңызда қайтадан өсімдік, гүл болуы үшін

Біздің кеудемізді нығайтып, жаңа махаббатты сезініңіз

Біздің жойылған күндегі Қасиетті Інжілді оқу

Ол заманда енжарлық, зорлық-зомбылық, махаббаттың жоқтығы билеген

Барлық адамдарды түрмеге отырғызу үшін басқа ештеңе істеудің қажеті жоқ еді

Оларды телефон мен теледидарда құлдыққа айналдырғаннан гөрі

Қиын күндер өтіп, қан олардың күндерін бояды

Неғұрлым кедейлік, көбірек қасірет, көбірек иеліктен айырылу, оны кім елестетеді?

Олар ешқашан ештеңе жасамастан тағдырларына өкінді

Олар өз қасіретін жасап, өздерін паналады

Сол кездегі мексикалықтардың күндері осылай өтті

Бәрі біткенше, бәрі жоғалмай тұрып

Бір күні олар жерді қара киінген кісілерге сатып жіберді

Олар оларды пайдаланып, ақша мәтінінің үстінен сығып алуды көздеген

Олар энергияны, суды, мұнайды жекешелендірді

Олар қайғыны, сүйіспеншілікті, сондай-ақ жек көруді жекешелендіріп алды

Олар бастарын қоқысқа, өтірік пен жалған үміттерге толтырды

Олар барлық қотырын аяусыз өлтірді, бірде-біреуі тірі қалмады

Олар аштықты, ар-ұжданды, ашуды жекешелендіріп алды

Міне, сол заман, иеліктен айырылған заман

Бәрі біткенше, бәрі жоғалмай тұрып

Бәрі біткенше, бәрі өлмей тұрып

Сосын уақыт тоқтады

Ешкімді сүйе алмай, уақыт тоқтады

Артқа бұрыла алмай уақыт тоқтады

Ал олар көшеде жалаңаш, бір-біріне қарады

Сосын уақыт тоқтады

(Тонантзин)

(Тонантзин)

(Тонантзин)

(Тонантзин)

Бәрі біткенше, бәрі жоғалмай тұрып

Бәрі біткенше, бәрі өлмей тұрып

Сонымен