Лето - Нуки

Прятать в ладонях лето дорогами и приветами,

Письмами и ответами рвать пустоту.

Запахи не растают в тревоге сентябрьских стай.

Мы всё по местам расставим, грея мечту.

Мечту…

Люди спешат куда-то, чужие и непонятные;

Разные, безоглядные, каждый в своём.

Города сердце бьётся, — не дрогнет, не оборвётся.

Пусть когда не проснётся кто-нибудь в нём.

Припев:

Буквы тишины стираю ластиком твоих улыбок.

Наше небо и мосты в глазах огней несчастных и счастливых.

Только бы не стать воспоминанием в чужой копилке.

Безнадёжно оставлять себе на бесконечно летних снимках.

Нам начинать сначала, и лето ничтожно мало.

Того, что уже не стало — не изменить.

Мы прячем его в ладонях бабочкой,

Как живое, волшебное и простое, чтоб не остыть!

Припев:

Буквы тишины стираю ластиком твоих улыбок.

Наше небо и мосты в глазах огней несчастных и счастливых.

Только бы не стать воспоминанием в чужой копилке.

Безнадёжно оставлять себе на бесконечно летних снимках.

Прятать в ладонях лето закатами и рассветами,

Взглядами и моментами рвать пустоту.

Запахи не растают с криком апрельских стай,

Мы в этом себя оставим, встретив весну.

Припев:

Буквы тишины стираю ластиком твоих улыбок.

Наше небо и мосты в глазах огней несчастных и счастливых.

Только бы не стать воспоминанием в чужой копилке.

Безнадёжно оставлять себе на бесконечно летних снимках.

Жазғы жолдар мен сәлемдесулердің алақандарына жасырыңыз,

Әріптермен және жауаптармен бос орынды жырту.

Қыркүйек отар дабылында иіс ерімейді.

Арманды жылытып, бәрін өз орнына қоямыз.

Арман...

Адамдар бір жерде асығыс, бейтаныс және түсініксіз;

Әртүрлі, абайсыз, әрқайсысы өзінше.

Қаланың жүрегі соғып тұр, соқпайды, сынбайды.

Онда ешкім оянбасын.

Хор:

Мен сенің күлкіңнің өшіргішімен үнсіздік әріптерін өшіремін.

Біздің аспанымыз бен көпірлеріміз бақытсыз және бақытты оттардың көзінде.

Тек біреудің банкасында естелік болып қалмау үшін.

Жаздың шексіз суреттерінде өзіңізді қалдыру үмітсіз.

Біз басынан бастауымыз керек, ал жаз шамалы.

Енді жоқ нәрсені өзгерту мүмкін емес.

Біз оны көбелектің алақанына жасырамыз,

Суықпау үшін қаншалықты тірі, сиқырлы және қарапайым!

Хор:

Мен сенің күлкіңнің өшіргішімен үнсіздік әріптерін өшіремін.

Біздің аспанымыз бен көпірлеріміз бақытсыз және бақытты оттардың көзінде.

Тек біреудің банкасында естелік болып қалмау үшін.

Жаздың шексіз суреттерінде өзіңізді қалдыру үмітсіз.

Жазды күннің батуы мен шығуының алақанында жасырыңыз,

Бостығын жырту үшін көзқараспен және сәттермен.

Сәуір отарының айқайымен иіс ерімейді,

Біз көктемді қарсы алып, өзімізді осында қалдырамыз.

Хор:

Мен сенің күлкіңнің өшіргішімен үнсіздік әріптерін өшіремін.

Біздің аспанымыз бен көпірлеріміз бақытсыз және бақытты оттардың көзінде.

Тек біреудің банкасында естелік болып қалмау үшін.

Жаздың шексіз суреттерінде өзіңізді қалдыру үмітсіз.