Son Uyku - Norm Ender

-Sana daha iyi bir çocukluk yaşatmayı dilerdim

+Seni hayal kırıklığına uğratmayacağım

Bir çığlık bulsam hiç susmayan

Veya bir cümlede beni anlatan

Gittin gideli sonsuz bir acı

Ölümün önüne geçemedim yok ilacı

İlk ve son nefes ürkek bu beden

Nedensizim sana yakışmaz kefen

Sormaya korktum «Meleğim nerde?»

Tanrım hesap ver şimdi sıra sende

Hicran bu kesik eksik kalbim

Her gece sancı odamda hayalin

Külleri üfle ama ben yandım

Günlerim hezeyan sensiz kaldım

Sen düş ve gülüşlerime umuttun

Çiviler çaktılar sanki kalbe

Yeryüzünde bak bi hayat unuttun

Bu çocuk sensiz yapamadı Anne

Dünya bir film açılır perden

Mutlu son da yok kaçar hep senden

Nefret edersin seyircilerden

Sahnesi gerçek tek oyun ölümdür

Dünya bir film açılır perden

Mutlu son da yok kaçar hep senden

Nefret edersin seyircilerden

Sahnesi gerçek tek oyun ölümdür

Solgun her surat yalanla boyanır

Rüya biter kul gerçeğe uyanır

Sonbaharı sevmiyor hiç bi' yaprak

Söz geçer mi kadere bu kara toprak

Sövdümse beden zamanla gelişir

Güldümse neden sanma ki degişir

Derdi bilmeden sözler avutmaz

Göz yaşı aksın bu gönül unutmaz

Durgunum artık suçumu ararken

Bakan bi' kör var seçimi yaparken

Hayatı oynar amacı biçimsiz

Sarhoştur acım sonucu geçimsiz

Aynı hüzündür sendeki duygu

Ölüme sözümdür bendeki uyku

Anlamı yok doğan her güne lanet

Bu çocuk sensiz yapamadı affet

Dünya bir film açılır perden

Mutlu son da yok kaçar hep senden

Nefret edersin seyircilerden

Sahnesi gerçek tek oyun ölümdür

Dünya bir film açılır perden

Mutlu son da yok kaçar hep senden

Nefret edersin seyircilerden

Sahnesi gerçek tek oyun ölümdür

Yo, Bornova

Dünya bir film açılır perden

Mutlu son da yok kaçar hep senden

Nefret edersin seyircilerden

Sahnesi gerçek tek oyun ölümdür

Dünya bir film açılır perden

Mutlu son da yok kaçar hep senden

Nefret edersin seyircilerden

Sahnesi gerçek tek oyun ölümdür

(Tek oyun ölümdür, tek oyun ölümdür)

Kötü, bi' erkek kadar kötü ve acı kadar gerçek

Ama sen annen gibisin, bu yaşanmaz dünya için fazlasıyla zekisin

Саған жақсырақ балалық шақ сыйласам деп едім

+Мен сені қалдырмаймын

Егер мен ешқашан тоқтамайтын айқай тапсам

Немесе мені бір сөйлеммен сипаттау

Сен кеткеннен бері бұл таусылмайтын азап

Өлімнің алдын ала алмадым, дәрі жоқ

Алғашқы және соңғы дем, бұл қорқақ дене

Себепсіз, ол саған жараспайды, кепен

«Менің періштем қайда?» деп сұрауға қорықтым.

Алла есеп берсін енді кезек сенде

Хикран, бұл кесінді жүрегімді сағынды

Менің ауыратын бөлмемде әр түнде сенің арманың

Күлді үрле, бірақ мен күйіп қалдым

Күндерім алдамшы, Сенсіз қалдым

Сен менің армандарыма, күлкілеріме үміт болдың

Олар жүрекке шеге қаққандай

Жерге қарашы, сен өмірді ұмыттың

Бұл бала сенсіз жүре алмайды, мама

Дүние – кино шымылдығы

Бақытты аяқталмайды, ол әрқашан сенен қашады

сіз аудиторияны жек көресіз

Сахнасы шынайы болатын жалғыз ойын - өлім

Дүние – кино шымылдығы

Бақытты аяқталмайды, ол әрқашан сенен қашады

сіз аудиторияны жек көресіз

Сахнасы шынайы болатын жалғыз ойын - өлім

Әрбір бозарған бет өтірікпен боялған

Түс бітеді, қызметші оянады ақиқат

Ол күзді ұнатпайды, жапырақтары жоқ

Мына қара жерге сөз бола ма?

Егер мен ант етсем, дене уақыт өте келе дамиды

Мен күлсем, неге өзгермейді деп ойлайсың

Мәселені білмей, сөз жұбатпайды

Көз жасы ақсын, бұл жүрек ұмытпайды

Мен енді өз кінәмді іздеймін

Министр таңдау жасап жатқанда соқыр

Ол өмірді ойнайды, оның мақсаты пішінсіз

Менің ауырғанымнан мас, қабілетсіз

Бұл сіз сезінетін қайғы

Ұйқы – менің өлімге берген уәдем

Ештеңе жоқ, туған күн сайын қарғыс

Бұл бала сенсіз мені кешіре алмады

Дүние – кино шымылдығы

Бақытты аяқталмайды, ол әрқашан сенен қашады

сіз аудиторияны жек көресіз

Сахнасы шынайы болатын жалғыз ойын - өлім

Дүние – кино шымылдығы

Бақытты аяқталмайды, ол әрқашан сенен қашады

сіз аудиторияны жек көресіз

Сахнасы шынайы болатын жалғыз ойын - өлім

Жоқ, Борнова

Дүние – кино шымылдығы

Бақытты аяқталмайды, ол әрқашан сенен қашады

сіз аудиторияны жек көресіз

Сахнасы шынайы болатын жалғыз ойын - өлім

Дүние – кино шымылдығы

Бақытты аяқталмайды, ол әрқашан сенен қашады

сіз аудиторияны жек көресіз

Сахнасы шынайы болатын жалғыз ойын - өлім

(Бір ойын – өлім, бір ойын – өлім)

Нашар, адам сияқты жаман және ауыртпалық сияқты шынайы

Бірақ сен анаң сияқтысың, мына өмір сүруге болмайтын дүние үшін тым ақылдысың