Sözler Şerefsiz Oldu - Norm Ender

Gitgide trajedi olmuş rotası

Bu koskoca bir şehir dolmuş kotası

Solmuş renkler içinde çiçekler

Bir gün de olsa

Mutlu kelebekler

Yüce Rabbim ne güzel de yaratmış

Bütün acısını kozasında bırakmış

Küçükken hepsini kıskanırdım

Ne değişti söyleyim, hiçbir şey

Korkularını ufak ufak atıyorsun

Umutlarınla tek başına kalınca

Herkesi yavaş yavaş tanıyorsun

Pastadaki mum sayısı çoğalınca

Sözler hep aynı, yüzler değişiyor

Yarını düşün ben o yoldan çıktım

İnsan neden hep aynı şeyi deniyor

Konuşma sus bu oyundan bıktım

Bak, biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti

Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım

Biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti

Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım

İnadı bırak sonucunu bilmelisin

Kısa cümlemin nefesleri dardır

Kalbimi kırma zoru denemelisin

Her kilidin bir anahtarı vardır

Durgun, yorgun daha yolun yarısı

Geride kalan birkaç duvar yazısı

Umutsuz olmaz unutsa hayatta

Herşeye rağmen bu ölü ayakta

Boşvermek gerekiyor ya bazen

Gereksizce rap gündemindeyim

Yıllar geçsin içimdeki mahsen

Dibine çeken acıların demindeyim

Sözler ekledim, bekledim çok

Kimse gelmedi ve ben hep oradaydım

Sensiz tek bir hayalim yok

Diyenlerin hayali hiç olmadı saydım

Bak, biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti

Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım

Biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti

Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım

Gitgide trajedi rotası болды

Bu koskoca bir şehir dolmuş kotası

Solmuş renkler içinde çiçekler

Бір күн де ​​болса

Mutlu kelebekler

Yüce Rabbim ne güzel de yaratmış

Bütün acısını kozasında bırakmış

Küçükken hepsini kıskanırdım

Ne değişti söyleyim, hiçbir şey

Korkularını ufak ufak atıyorsun

Umutlarınla ​​tek başına kalınca

Herkesi yavaş yavaş tanıyorsun

Pastadaki mum sayısı çoğalınca

Sözler hep aynı, yüzler değişiyor

Yarını düşün ben o yoldan çıktım

İnsan neden hep aynı şeyi deniyor

Konuşma sus bu oyundan bıktım

Bak, biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti

Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım

Biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti

Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım

İnadı bırakılan sonucunu bilmelisin

Kısa cümlemin nefesleri dardır

Kalbimi kırma zoru denemelisin

Her kilidin bir anahtarı vardır

Durgun, yorgun daha yolun yarısı

Geride kalan birkaç duvar yazısı

Umutsuz olmaz unutsa hayatta

Herşeye rağmen bu ölü ayakta

Boşvermek gerekiyor ya bazen

Gereksizce rap gündemindeyim

Yıllar geçsin içimdeki mahsen

Dibine çeken acıların деміндеймін

Sözler ekledim, bekledim çok

Kimse gelmedi ve ben hep oradaydım

Sensiz tek bir hayalim yok

Diyenlerin hayali hiç olmadı saydım

Bak, biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti

Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım

Biri kollarımda uyuyup gitmem diyordu gitti

Biri can verip de ölsem bitmez diyordu bitti

Yüreğim ses etmez inanır, sözler şerefsiz oldu

Bu yolun sonu yok ne olur söz verme sen de aşkım