Реквием - Ногу свело!

В земле устал лежать солдат,

В бою он пал неравном двадцать лет назад.

Поднимись, и в поля уходи лаская цветы,

Соловьи вслед тебе будут петь песни войны.

Тебя пытал палач в плену,

А ты устал, но тайну не открыл ему.

Поднимись и цветов луговых маме сорви,

Не сердись, что в музей отнесли награды твои.

Припев:

Пулемет мет тра-та-та-та-та, автомат мат тра-та-та-та-та — стреляет,

То ли убьет, то ли не убьет, то ли убьет, то ли не убьет — кто его знает.

В полях живет дыханье рек,

Теперь твой дом здесь незнакомый человек.

Так и шел по земле он, зажав рану рукой,

Молодежь в деревнях поняла — это герой.

Припев:

Пулемет мет тра-та-та-та, миномет мет тра-та-та-та-та — стреляет,

То ли убьет, то ли не убьет, то ли убьет, то ли не убьет — кто его знает.

Тра-та-та-та-та, тра-та-та-та-та-та, стреляет,

То ли убьет, то ли не убьет, то ли убьет, то ли не убьет — никто не знает.

Соловьи вслед тебе будут петь песни войны…

Жауынгер жерде жатып шаршады,

Шайқаста ол жиырма жыл бұрын тең емес құлады.

Орныңнан тұрып, гүлдерді сипалап далаға бар,

Бұлбұлдар сенен кейін соғыс әнін шырқайды.

Сізді тұтқында жазалаушы азаптады,

Ал сен шаршадың, бірақ оған сырыңды ашпадың.

Орныңыздан тұрып, анама шалғын гүлдерін жұлып алыңыз,

Марапаттарыңызды мұражайға алып кетті деп ашуланбаңыз.

Хор:

Пулемет тра-та-та-та-та, автоматты төсеніш тра-та-та-та-та – атыстар,

Не өлтіреді, не өлтірмейді, не өлтіреді, не өлтірмейді – кім білсін.

Өзен тынысы өрісте өмір сүреді,

Енді сіздің үйіңіз бөтен үй.

Осылайша ол жараны қолымен ұстап, жерде жүрді,

Бұл батыр екенін ауыл жастары түсінді.

Хор:

Пулемет тра-та-та-таға, миномет тра-та-та-та-таға – оқтарға,

Не өлтіреді, не өлтірмейді, не өлтіреді, не өлтірмейді – кім білсін.

Тра-та-та-та-та, тра-та-та-та-та-та, өркендер,

Не өлтіреді, не өлтірмейді, не өлтіреді, не өлтірмейді - ешкім білмейді.

Сізден кейін бұлбұлдар соғыс әндерін шырқайды ...