Тихий Дон - Ноггано, Баста

В моем городе осень гуляет под зонтом

С ней тёплый вечер, встреча где-то под мостом

Привет, Ростов!

Привет, родной;

давай обнимемся

Не забывай обо мне — мой тихий, тихий, тихий Дон

Мой старый дом, в твоих окнах зажжётся свет

И мне как будто снова пятнадцать лет

Привет, мой двор!

Привет, родной;

давай обнимемся!

Не забывай обо мне -мой тихий, тихий Дон

И ты пока не дома, брат;

и там, где на нелегале;

Но мы еще наделаем делов, мы похулиганим

Вчера я видел наших… Наших всё меньше и меньше

Брат;

в них нашего всё меньше и меньше

Ты написал, что лучше мне не приезжать к тебе

Ну может на денек, это я так… Не обессудь;

нет, так нет

Тебя тут каждый мент мечтает взять в плен,

Но их возня — беспонтовый сквозняк, ты их заставил попотеть

Тут каждый метит в короля, брат

Тут каждый в верный вариант, брат

Меньше стреляют, больше стучат

Суки плодят сучат, учат щенков рычать

Вопросов много, но не те задают, чтобы им отвечать

Ни победа, ни ничья — улица теперь ничья

Брат, без тебя — я в меньшинстве, но их победы

Перед легавыми пляшут, как шалавы на шесте

Тут осень носит свой печальный наряд, брат

Сейчас бы на моря, но без тебя — я на якорях

Знаю, все наладится — увидишь мать, отца;

Поболтаем и без письмеца

В моем городе осень гуляет под зонтом

С ней тёплый вечер, встреча где-то под мостом

Привет, Ростов!

Привет, родной;

давай обнимемся

Не забывай обо мне — мой тихий, тихий, тихий Дон

Я бы замутил пару тем, да вот

Только не с кем, брат — ни те удел

Книга с крестом заляпана лживостью их клятв

Время спрячет: и их, и нас, в землю словно ненужный клад

Ты же знаешь, как я пишу… — в слове по сто ошибок

В этом письме: сто слов, брат, но нет фальшивых

Это как детская игра, и мы от всех на шифрах

Нас позовет мама, крикнет: «Домой, живо!»

Память не подводит, и слава Богу, есть что вспомнить

Было всякое, но мы это всякое прошли достойно

Сейчас, диски не в моде, но я храню тот

Твой сборник — саундтрек наших историй

Братка, вчера я встречался с адвокатом —

Он такой пришел нарядный, лощённый с папкой

Говорил про нужных людей, уверял мол, процесс идет;

Еще немного — и вот-вот, еще год

Я никуда и не лезу особо, как ты и просил,

А за грусть в этих строках, брат, меня прости

На сердце тяжело, но главное — ты живой

И скоро домой, брат

— Ну что ты пишешь и пишешь ему?!

Похоронили и забудь!

В моем городе осень гуляет под зонтом

С ней тёплый вечер, встреча где-то под мостом

Привет, Ростов!

Привет, родной;

давай обнимемся

Не забывай обо мне — мой тихий, тихий, тихий Дон

Мой старый дом, в твоих окнах зажжётся свет

И мне как будто снова пятнадцать лет

Привет, мой двор!

Привет, родной;

давай обнимемся!

Не забывай обо мне -мой тихий, тихий Дон

Менің қаламда күз қолшатырдың астында жүреді

Онымен жылы кеш, көпірдің астында бір жерде кездесу

Сәлем Ростов!

Сәлем қымбаттым;

құшақтайық

Мен туралы ұмытпа - менің тыныш, тыныш, тыныш Дон

Менің ескі үйім, терезелеріңе жарық түседі

Ал мен тағы да он бес жасқа келгендеймін

Сәлем менің аулам!

Сәлем қымбаттым;

құшақтайық!

Мен туралы ұмытпа - менің тыныш, тыныш Доным

Ал сен әлі үйде жоқсың, аға;

және ол заңсыз болған жерде;

Бірақ біз бәрібір бизнес жасаймыз, бұзақы боламыз

Кеше біздікін көрдім... Біздікі азайып барады

ағасы;

олардың ішінде біздікілер азайып барады

Саған келмегенім жақсы деп жазыпсың

Мейлі, бір күн болар, менмін... Айып етпеңіз;

жоқ олай емес

Мұндағы барлық полицейлер сізді ұстағысы келеді,

Бірақ олардың әбігері - тоқтаусыз жоба, сіз оларды терледіңіз

Мұнда бәрі патшаны көздейді, ағайын

Мұнда бәрі дұрыс нұсқада, ағайын

Аз ату, көбірек қағу

Қаншықтар қаншықтарды өсіреді, күшіктерді үрлеуге үйретеді

Сұрақтар көп, бірақ дұрыс емес сұрақтарға жауап беру керек

Жеңіс те, теңеу де емес – көше енді тең

Бауырым, сенсіз мен азшылықпын, бірақ олардың жеңістері

Олар полицейлердің алдында сырықтағы шлюздер сияқты билейді

Міне, күз мұңды көйлегін киді, ағайын

Енді мен теңізге барар едім, бірақ сенсіз - мен зәкір қалдым

Білемін, бәрі ойдағыдай болады – анаңды, әкеңді көресің;

Хатсыз сөйлесейік

Менің қаламда күз қолшатырдың астында жүреді

Онымен жылы кеш, көпірдің астында бір жерде кездесу

Сәлем Ростов!

Сәлем қымбаттым;

құшақтайық

Мен туралы ұмытпа - менің тыныш, тыныш, тыныш Дон

Мен бір-екі тақырыпты қозғар едім, иә

Тек ешкіммен, ағайын – ешқайсысы жоқ

Кресті бар кітап олардың анттарының жалғандығымен ластанған

Уақыт жасырады: олар да, біз де қажетсіз қазынадай жерде

Менің қалай жазатынымды білесің... – Бір сөзде жүз қате бар

Бұл хатта: жүз сөз, бірақ өтірік жоқ

Бұл баланың ойыны сияқты, ал біз шифрларда барлығынанбыз

Анам бізге қоңырау шалып: «Үй, тез!» деп айқайлайды.

Есте қалмайды, Аллаға шүкір, есте қалатын нәрсе бар

Барлығы болды, бірақ біз оны абыроймен өткердік

Дәл қазір шеңберлер сәнден шықты, бірақ мен оны сақтаймын

Сіздің топтамаңыз біздің хикаяларымыздың саундтрек болып табылады

Бауырым, мен кеше адвокатпен кездестім -

Ол сондай ақылды, папкамен жылтыратылған

Ол дұрыс адамдар туралы айтты, ол процестің жүріп жатқанына сендірді;

Тағы да - тағы бір жыл

Мен ешқайда бармаймын, әсіресе сіз сұрағандай,

Осы жолдардағы мұң үшін, аға, кешіріңіз

Жүрегіме ауыр тиді, ең бастысы сен тірісің

Жақында үйге, ағайын

— Е, оған не жазып, не жазып отырсың?!

Жерленген және ұмытыңыз!

Менің қаламда күз қолшатырдың астында жүреді

Онымен жылы кеш, көпірдің астында бір жерде кездесу

Сәлем Ростов!

Сәлем қымбаттым;

құшақтайық

Мен туралы ұмытпа - менің тыныш, тыныш, тыныш Дон

Менің ескі үйім, терезелеріңе жарық түседі

Ал мен тағы да он бес жасқа келгендеймін

Сәлем менің аулам!

Сәлем қымбаттым;

құшақтайық!

Мен туралы ұмытпа - менің тыныш, тыныш Доным