Spleen Black Metal - Nocturnal Depression

J’ai plus de souvenirs que si j’avais mille ans

Un gros meuble à tiroirs encombré de bilans

Cache moins de secrets que mon triste cerveau

C’est une pyramide, un immense caveau

Qui contient plus de morts que la fosse commune

Je suis un cimetière abhorré de la lune

Où comme des remords se traînent de longs vers

Qui s’acharnent toujours sur mes morts les plus chrs

Je suis un vieux boudoir plein ds roses fanées

Où gît tout un fouillis de modes surannées

Rien n'égale en longueur les boiteuses journées

Quand sous les lourds flacons des neigeuses années

L’ennui fruit de la morne incuriosité

Prend les proportions de l’immortalité

Désormais tu n’es plus ô matière vivante

Oublié sur la carte et dont l’humeur farouche

Ne chante qu’aux rayons du soleil qui se couche

Мың жаста болғаннан гөрі менің естеліктерім көп

Үлкен сандықта теңгерімдері бар

Менің мұңды миымнан аз құпияларды жасырады

Бұл пирамида, үлкен қойма

Олардың ішінде жаппай бейіттен де көп өлі бар

Мен айдың жиіркенішті зиратымын

Қайда өкініш ретінде ұзақ өлеңдерді сүйреңіз

Менің ең қымбатты өлілеріммен әлі күнге дейін кімдер

Мен солған раушан гүліне толы ескі будуармын

Мұнда ескірген сән-салтанаттардың тұтас бір шоғыры жатыр

Ақсақ күндердің ұзақтығына ештеңе тең келмейді

Қарлы жылдардағы ауыр колбалардың астында болғанда

Қызықсыздықтың зерігу жемісі

Өлмейтіндік пропорцияларын қабылдаңыз

Енді сен жоқсың, тірі материя

Картада ұмытылған және кімнің қатты көңіл-күйі

Тек батқан күннің сәулесінде ән айт