Acédie - Nocturnal Depression

Un vent souleve les epaves

De mon esprit ahuri

Et mes pensees deviennent esclaves

D’une soudaine melancolie

Comme un espoir qu’on avilit

Comme une plainte, comme un bruit

Qui me transperce, m’etourdie

Qui me renverse et m’envahit

Je bois le flot de mes envies

Puis les recrache, les vomis

Sur le cimetiere ou je languis

Comme un cadavre sans logis

J’abrege l’enfer de ma vie

Ce soir encore, cette nuit

J’entends toujours cette melodie

Comme une sirene en furie

J’ecoute encore la litanie

De mon silence et mon ennui

Je sens les blessures de mon corps

Qui se propagent comme une onde

Autour de moi comme une ronde

Toujours plus fort…

Жел сынықтарды көтереді

Менің абдырап қалған санамнан

Ал менің ойларым құлға айналады

Кенеттен меланхолия

Бізді өшіретін үміт сияқты

Шағым сияқты, шу сияқты

Бұл мені теседі, мені таң қалдырады

Бұл мені құлатады және мені басып тастайды

Мен құмарлығымның ағынын ішемін

Содан кейін оларды түкіріңіз, құсыңыз

Мен азап шеккен зиратта

Үйсіз мәйіт сияқты

Мен өз өмірімнен қиылдым

Бүгін түнде, бүгін түнде

Бұл әуенді әлі күнге дейін естіп жүрмін

Құтырған сирена сияқты

Мен әлі күнге дейін литания тыңдаймын

Менің үнсіздігімнен және зерігуімнен

Мен денемдегі жараларды сезінемін

Ол толқын сияқты тарады

Айналам шеңбер сияқты

Әрқашан күшті…