по волнам твоих слез - Ночные Снайперы

По волнам твоих слёз я уеду домой,

Путь окончится мой в километре нуля.

Отпусти меня видишь какая луна.

Мы с тобой навсегда останемся здесь и отсюда уйдём.

Двадцать лет под стеклом, под крылами ночи,

В ожидании смысл, а во встречах прощай.

Опусти меня видишь моё ремесло,

Когда будет темно посиди помолчи, мы отсюда ушли.

Малахитовых глаз не беда, а мольба,

Я иду по степи только где же простор.

Отпусти меня видишь какая стрела

Высоко-высоко, закрой свою дверь мы отсюда ушли.

Вьётся пыль, а тоска притаилась в седле,

Уезжаю затем чтоб сказать себе всё.

Отпусти меня видишь я уже на коне,

А печальная птица сломала крыло возвращаясь домой.

По волнам твоих слёз я уеду домой,

Путь окончится мой в километре нуля.

Көз жасыңның толқынында мен үйге барамын,

Менің жолым нөлдік километрде аяқталады.

Айдың не екенін көрейін.

Сен екеуміз осында мәңгі қалып, осы жерден кетеміз.

Жиырма жыл шыны астында, түннің қанатында,

Мағынаны күту, бірақ кездесулерде қоштасу.

Мені қойшы, сен менің өнерімді көресің

Қараңғы түссе, тыныш отырыңыз, біз осы жерден кеттік.

Малахит көздері проблема емес, дұға,

Мен далада келе жатырмын, тек кеңістік қайда.

Мен барып көрейін, қандай жебе

Биік, биік, есігіңді жау, біз бұл жерден кеттік.

Шаң бұрқырап, ер-тоқымда мұң бар,

Сосын өзіме бәрін айтамын деп кетіп қалдым.

Мені жіберіңіз, көрдіңіз бе, мен ат үстіндемін,

Ал мұңды құс үйге қайтып келе жатқанда қанаты сынды.

Көз жасыңның толқынында мен үйге барамын,

Менің жолым нөлдік километрде аяқталады.