Рана - NEONATE

Ты вошла в мой храм,

И свое сердце тебе отдал я.

Его ты заберешь с собой, неслышно позабыв меня

С разорванной в клочки душой.

Боль живет во мне,

Она меня съедает изнутри.

Вновь я горю в твоем огне,

Что сделала со мною — посмотри!

Здесь, с кровавой раною в груди,

Среди разбитых снов и грез

Я буду умирать один —

Ты не увидишь моих слез.

Быть может где-то вдалеке

Заблещет для меня рассвет

Собрав всю волю в кулаке

Я руку протяну на свет.

II.

Боль — она как яд,

Мешает, не дает уснуть.

Уже не повернуть назад,

Кровь в моих венах застывает, словно ртуть.

Сіз менің ғибадатханама кірдіңіз

Ал мен саған жүрегімді бердім.

Мені естімейтіндей ұмытып, оны өзіңмен бірге аласың

Жыртылған жанмен.

Ауыруы менде тұрады

Ол мені ішімнен жейді.

Мен сенің отыңа тағы да жанаймын,

Маған не істедің - қара!

Міне, кеудемде қанды жара бар,

Үзілген армандар мен армандардың арасында

Мен жалғыз өлемін

Менің көз жасымды көрмейсің.

Мүмкін алыс жерде

Мен үшін таң атып

Бар ерік-жігерді бір жұдырықпен жинау

Мен жарыққа қолымды созамын.

II.

Ауырсыну у сияқты

Ол кедергі келтіреді, ұйықтауға мүмкіндік бермейді.

Енді артқа бұрылу жоқ

Тамырдағы қан сынаптай қатып қалады.