II - Negură Bunget

Catre sipotu da piatra, din padurea deasa, deasa si intunecoasa

Pleca dimineata, pa roua, pa ceata, pa roua nepascuta,

Cu roua-n picioare, cu ceata-n spinare.

Opspe suliti pin-n apus.

Sus la naltu cerului, la razele soarelui, 'n revarsatu zorilor

La greu coboris, verde alunis, galban paltinis.

Foaie da mugur da stinjen eu is baci aci la munte.

Cind rasare mindru soare ias cu turma pe razoare,

Cind rasare mindra luna zic, codrului noapte buna,

Si ma leagana frunza, si m-adoarme lin doina,

Si ma leagana gindu, si m-adoarme fluieru.

Mindra matraguna, iarb-a padurii, floarea padurii, lasa-ma sa te culeg,

Sub claru lunii, 'n mijlocu padurii, din gradina Dinsalor.

La mijloc da noapte deasa, luna singura dascoasa, vraja sigura sa iasa.

Stapinele ale vintului, Dusmanele ale pamintului

Stati in urma-mi, calea da mi-i da, vraja da la sine sa facea.

Pe nalt virf da magura, ceata si negura

Da jos, jos din vale, pina hat… in zare…

Si din munte-n munte, si din plai in plai, pina-n piatra-n piatra,

(Muntii cu risii, codrii cu ursii, magurile cu fiarele, bitcele cu ciutele

Stincile cu vulpile, dumbravi cu izvoarele, tati adinc priveau… si sa minunau.

In vinturi si-n volburi, din vinturi aruncat, si trimes, in putu cu jgheab

Sa masoare pamintu, pamintu cu umbletu, si ceru cu cugetu.

Si pre calea ratacitilor, inspre Ursu Mare… 'n Tara da Sus.

Ceru megies, sfatosenia graieste.

(Codru sa cutremura, ulmi si brazi sa clatina, fagi si paltini sa pleca,

Fruntea da i-o racorea, mina da i-o saruta si cu freamat da-l plingea.)

Sa masoare pamintu, pamintu cu umbletu, si ceru cu fulgeru.

In cringu cerului, din sorbu pamintului.

Zau!

P-un drum in dasis, la vechi alunis

La picior da munte, pe dealuri marunte,

Prin plaiuri tacute, da vinturi batute,

Noaptea-n codrii ma apuca, codrilor le sunt naluca

Naluca purtata, din vechi vremi uitata.

Verde mugur brad da munte, pe dealuri marunte,

Cu plaiuri tacute, da vinturi suflate si da ploi udate,

Nedei si sintilii, iata, intre munti si deal, glas navalnic greu rasuna,

din vazduh.

Pretutindeni 'ncet s-aduna, la foc;

da sub clar da luna!

Hora apriga sa-ncinge, muntilor ii tie chinge,

Sa unesc, si-n tara asta, cea da dincolo o trec,

Tirg da dat.

Da dind dai, muntelui pe loc te tai.

Ii-esti!

Towards the rocky spring, in the thick forest, thick and dark

He left at dawn… dew and fog… not grazed yet,

Dew on the feet, fog on the meat.

Eighteen hours till sunset.

Up in the sky, beams of the sun, daybreak

A steep descent… the hazel wood’s green, the sycamore grove’s yellow.

Green is the iris’s bud… shepherd am I, here, in the mountains.

When the sun rises I take my flock on the balks

When the moon rises I tell the woods good night

And the leaf is swinging me, and the doina’s soothing me,

And the thought is swinging me, and the pipe is soothing me.

Fairy Belladonna, grass of the woods, flower of the woods, let me pick you up

In moonlight, in the middle of the forest, in Their garden

In the depth of a thick night, the lonely moon unstitches to let the spell take

place.

Masters of the Wind, Earth’s Enemies

Stay behind me, show me my way;

make the spell take shape, all by itself.

On the high top hill, fog and darkness (negura)

From deep down the valley, till far in the distance.

From mountain to mountain, from realm to realm, from stone to stone

(Mountains' lynx, forests' bears, beasts of the hills

Foxes of the rocks, springs of the groves, all of them were gazing and

wondering.)

From within winds and whirlwinds thrown away towards the stars

To measure the earth with his steps and the sky with his thought.

On a path of the lost, towards Ursu Mare… up the Upper World.

The near sky speaks the secret wisdom.

(Woods were quaking, firs and elms were shaking, beeches and sycamores were

bending,

Cooling his forehead, kissing his hand, weeping upon him with their sigh.)

His steps measure the earth, his lightning the sky.

In the skies' grove… heart of the earth.

Indeed!

On a path through the thicket… at the old hazel wood

At the foot of a mountain, on the lowest hills,

Through silent fields blown by winds,

Caught by night in the woods — I am their long-forgotten apparition.

Green fir’s bud up in the mountains, on the lowest hills,

On silent fields blown by winds, and by rains,

Behold, between the mountains and the hills, a mighty voice is echoing from

above.

From everywhere they gather round the fire, in moonlight!

Round dance begins, it holds the mountains,

They become one, and bring the other land into this one,

A trade!

By giving thou give, you’re mountain’s own… you’re being it!

Сипотуға қарай қалың, қалың және қараңғы орманнан тас береді

Таңертең, шықта, тұманда, пастасыз шықта,

Аяғында шық, арқасын тұман.

Opspe suliti pin-n apus.

Аспанда, күн сәулесінде, таң ата

Мола түсті, жасыл алунис, галбан палтинис.

Бүршіктің жапырағы шаншып тұр, мен оны мына тауда сүйемін.

Күн шықса, отармен бірге күн шығады.

Ай көтерілгенде мақтанышпен айтамын, қайырлы түн орман,

Жапырақ мені тербетеді, мен жұмсақ ұйықтаймын,

Әне, ой тербеліп, ысқырып ұйықтап қалдым.

Миндра матрагуна, орман шөпі, орман гүлі, мен сені таңдауға рұқсат етемін,

Ай сәулесі астында, орман ортасында, Дінсалордың бағынан.

Ортасында қалың түн, жалғыз ай толған, сиқыры міндетті түрде шығады.

Желдің қожайындары, Жердің жаулары

Артымда тұр, маған жол бер, сиқыр өз ісін жасасын.

Биік шыңда ол магура, тұман және тұман береді

Төмен, алқаппен, шляпаға… қашықтықта…

Ал таудан тауға, тастан тасқа, жартастан жартасқа.

(Күлкі бар таулар, аюлар бар ормандар, аңдармен шаяндар, тырнақтары бар қаншықтар

Түлкілері бар жартастар, бұлақтары бар ормандар, әкелер терең қарап, таң қалды.

Желдерде және волейлерде, желдерден лақтырылған және жіберілген, шұңқырлы құдыққа

Жерді – жүріспен, көкті – ақылмен өлшеу.

Ал адасқандар жолы, Урсу Маре... 'н Тара да Сус.

Мегилерден сұраңыз, кеңес айтады.

(Орман дірілдейді, қарағаштар мен шыршалар дірілдейді, бук пен үйеңкі кетеді,

Маңдайын суытсын, қолын сүйіп, жылатсын.)

Жерді, жерді жүрумен, аспанды найзағаймен өлшеу.

Аспанда, жердің шербетінен.

Зау!

Ескі меңге баратын еңіс жолда

Таудың етегінде, ұсақ шоқыларда,

Тыныш жерлер арқылы қатты желдер беріңіз,

Ормандағы түн мені ұстайды, ормандар азғырды

Тозған азғыр, ұмытылған.

Жасыл шырша бүршігі тау береді, шағын төбелерде,

Тыныш жаңбырмен, жел соғып, дымқыл жаңбырмен,

Неда мен күзетшілер, міне, таулар мен төбенің арасында, дірілдеген дауыс қатты естіледі,

ауадан.

Әр жерде ол баяу жиналады, отқа;

иә, ай сәулесінің астында!

Қаһарлы қайырмасы жанады, таулар белді,

Біріктіру үшін, және бұл елде, одан арғысы өтеді,

Тирг де.

Иә, бұл мен үшін БТ мен үшін де емес сияқты.

Сен!

Жартасты бұлаққа қарай, қалың орманда, қалың және қараңғы

Ол таң ата жөнелді... шық пен тұман... әлі жайылмады,

Аяқта шық, етте тұман.

Күн батқанға дейін он сегіз сағат.

Аспанда, күн сәулесі, таң

Тік түсуі жаңғақ ағашы жасыл, шынар тоғайы сары.

Жасыл - иристің бүршігі... мен қойшымын, мұнда, тауда.

Күн шыққанда мен отарымды балға апарамын

Ай шыққанда мен орманға қайырлы түн айтамын

Жапырақ мені тербетеді, ал дойна мені тыныштандырады,

Ал ой мені тербетеді, ал құбыр мені тыныштандырады.

Белладонна пері, орман шөпі, орман гүлі, мен сені алып кетуге рұқсат етіңіз

Ай сәулесінде, орманның ортасында, Олардың бақшасында

Қалың түннің қойнауында жалғыз ай сиқырдың күшіне енуіне мүмкіндік беру үшін тігісін шешеді.

орын.

Жел шеберлері, Жердің жаулары

Артымда қал, маған жолымды көрсет;

заклинание өздігінен қалыптасады.

Биік төбеде тұман мен қараңғылық (негура)

Алқаптың тереңінен алысқа дейін.

Таудан тауға, патшалықтан патшалыққа, тастан тасқа

(Таудағы «сілеусін, орман» аюы, төбедегі аңдар

Жартастың түлкілері, тоғайлардың бұлақтары, бәрі де қарап тұрды

таң қалды.)

Ішінен жұлдыздарға қарай лақтырылған желдер мен құйындар

Жерді қадамымен, көкті ойымен өлшеу.

Жоғалғандардың жолында, Урсу Мареге… Жоғарғы әлемге.

Жақын аспан құпия даналықты айтады.

(Ормандар дірілдеп, шыршалар мен қарағаштар дірілдеп, бук пен шынарлар дірілдеп жатты.

иілу,

Маңдайын суытып, қолын сүйіп, күрсініп жылайды.)

Оның қадамдары жерді өлшейді, оның найзағайы аспанды.

Аспан тоғайында... жердің жүрегі.

Әрине!

Қалың тоғай арқылы өтетін жолда... ескі жаңғақ ағашында

Таудың етегінде, ең аласа төбелерде,

Жел соққан үнсіз дала арқылы,

Орманда түнде ұсталды - мен олардың ұмытылған елесімін.

Жасыл шырша бүршіктері тауда, ең төменгі төбелерде,

Жел мен жаңбыр соққан үнсіз далада,

Міне, таулар мен төбелердің арасынан күшті дауыс естіліп жатыр

жоғарыда.

Барлық жерден олар ай сәулесінде оттың айналасына жиналады!

Дөңгелек би басталады, ол тауларды ұстайды,

Олар біртұтас болып, басқа жерді осы жерге әкеледі,

Сауда!

Бере отырып, сен асқар таусың... сен олсың!