Acceptance of My Decay - Mütiilation

The distortion of laws and times send morals to black holes

Riding on a razor’s edge between live and death

The cold blade of consciousness deeply bite within my flesh

Asperger microcosm with confined flesh walls

May the tornado of lost souls wrap my putrid shell

And blow me to another place and another dirt

Flashes to flashes… dirt to dirt… drink the wine of denial

The dust of time let place to bitter senility

The powder to my face, this poison to my veins

Nothing remains but sick remorse

Rotting alone in disgrace with disgust as only friend

Wandering in a cold void, the nomad of my soul

An age of confusion

The nomad of my soul…

The universe of my mind absorbs human notions

The distortion of laws and times send morals to black holes

Tomorrow will be worse, everlasting borderline, the black venom feeds my cold

pump

Poisoning my essence as the wine of plague, my karma is blackening within my

veins

Melancholic child who never found the light

Eyes full of tears

Yesterday seems it will last forever

Hope is dead

Nothing is all around

Abstraction of my feelings

Cure is a lost illusion

Healing will never come

The cosmos inside my brain distorts laws of time and space, some remembrances

violently come back to the surface

Blur nebula’s of the past explode from an ethylic mist, to give birth to a

marvelous tumor, a star has died

But as soon you’re coming nearer you can see the acid truth that burns your

eyes as a mysticism is no more

Hate me for what i am, love me for what i’ll never be

I’m yours you know as long as you belong to me

Drinking my words, feeling it fine as your cunt brain opens for me,

the sperms that stain your face is mine

And you ask for another song motherfucker, forget anything you learnt,

another world is coming, oh i know it’s not with me

Have a bitter time

Voices to my head call me down

Evil in my flesh guide me through the night

In a universe of mist, what could be my thoughts

Alcohol as a fuel that keeps my corpse warm enough for those to see,

art has become my own decay in a world where they vainly build

On what’d already ruins for me

I know who I am…

Neurotic galaxies, chemical nebula’s, the cosmos is just my brain,

my soul is the center of my autist universe

Big bang in my soul, tornadoes in my head, I wished it was the last just as it

began

Misery as a vocation, ethilic gates opens for me, yelling my agony to the night,

hell as a promised deal

Nests of flies peeling my eyes, alcohol blurs my vision, colder everything is

now, he’s coming to take me

Заңдар мен уақыттардың бұрмалануы адамгершілікті қара тесіктерге  жібереді

Өлім мен тірінің арасында ұстараның шетіне  міну

Сананың суық жүзі менің денемді қатты тістейді

Қабырғалары шектелген Аспергер микрокосмасы

Жоғалған жандардың торнадосы шіріген қабығымды орап алсын

Ал мені басқа жерге                                                                                                                                                        |

Жыпылықтау               кір    кір       бас тарту шарабын ішу

Уақыттың шаңы ащы кәрілікке  орын                            |

Бетіме ұнтақ, тамырыма бұл у

Ауру өкініштен басқа ештеңе қалмайды

Жалғыз дос ретінде жиіркеніп, масқара болып шіриді

Суық бос жерде кезіп, Көшпелі жаным

Шатасу дәуірі

Менің жанымның көшпелісі…

Менің ақыл әлемі адами ұғымдарды сіңіреді

Заңдар мен уақыттардың бұрмалануы адамгершілікті қара тесіктерге  жібереді

Ертең бұдан да жаман болады, мәңгілік шекара, қара уы менің суығымды тамақтандырады

сорғы

Маңызымды оба шарапындай улап, кармам ішімде қарайып барады.

веналар

Ешқашан жарық таппаған меланхолик бала

Көз жас  толды

Кеше мәңгілік болатын сияқты

Үміт өлді

Айналада ештеңе жоқ

Менің сезімдерімнің абстракциясы

Емдеу - бұл жоғалған елес

Емдеу ешқашан келмейді

Менің миымдағы ғарыш уақыт пен кеңістік заңдарын, кейбір естеліктерді бұрмалайды

күшпен қайта  бетіне шығады

Бұрынғы бұлыңғыр тұмандықтар                                                    |

керемет ісік, жұлдыз қайтыс болды

Бірақ  жақындай бергенде, сізді күйдіретін қышқыл шындықты көре аласыз

мистицизм ретінде көз қазір жоқ болмайды

Мені қандаймын деп жек көр, мен ешқашан болмайтыным үшін сүй

Мен сенікімін, егер сіз маған тиесілі болсаңыз, білесіз

Менің сөздерімді ішіп, сенің миың мен үшін ашылып жатқанын сезіп,

сіздің бетіңізге дақ түсіретін сперматозоидтар  менікі

Ал сен басқа ән сұрайсың анашым, үйренгеніңді ұмыт,

басқа әлем келе жатыр, ол менімен емес екенін білемін

Ащы бағдарыңыз болсын

Маған                                дау у                                   шақырады                                                                                                                                   у у у у у                         шақырады      мені  шақырады

Тәнімдегі зұлымдық мені түнде жетелейді

Тұман әлемінде менің ойым қандай болуы мүмкін

Алкоголь   отын                                                        .

өнер олар босқа құратын әлемде менің жеке ыдырауыма айналды

Мен үшін әлдеқашан бүлінген нәрселер туралы

Мен кім екенімді     білемін   

Нейротикалық галактикалар, химиялық тұмандықтар, ғарыш – бұл менің миым,

менің жан                           аутист       әлем   орталығы 

Менің жанымдағы үлкен жарылыс, басымдағы торнадо, мен оның соңғысы болғанын қалаймын

басталды

Қасірет кәсіп ретінде, мен үшін этикалық қақпалар ашылады, менің азапты түнге айғайлайды,

уәде етілген мәміле

Шыбындардың ұялары көзімді аршыды, алкоголь көзімді бұлдыратады, бәрі суық

Енді ол мені қабылдауға келді