Wulf - Munly & The Lupercalians

I will say that I’m a bit benumbed at present.

When I was a pubescent pup with my purity affecting my teary eyes

I went prostrate on the floor of an abyss;

my situation was dire.

For mine own boughs were resembling an Asian horticulturist’s pride and joy,

And try as I might the apex of the pit was beyond my capture.

I bellowed ire, chaff, and gall!

And at the climax of my yawping a youth gazed over the lip of my pit.

I expected the rube to stone me,

maybe throw one of his blood-lusting hunting hounds inside the ring of my

confines,

he acting the Caesar to what would be my Christian end.

Yet, as he bore into me with his judging regard,

his large heart rose on the end of his merciful thumb.

This gallant maneuvered the torpid limb of one black oak or walnut or willow

-it's inconsequential at present-

the instrument creating a gradient for my exodus from the chasm.

And in gratitude, forever more have I brought his penned domicile my offerings.

I thought to alleviate the burden of the hunt for his people,

to bring them fresh victuals daily.

Give them comfort.

Give them repose.

Let them wolf down my offerings.

Ha!

I have always had a sad wag to my tongue.

Yet now I unearth the accusations of my nefarious behavior.

I see what you’re after.

Well, you have sent these three to off me!

Do you have no more women to blame?

Are there no more blacks to censure?

You have exterminated my brethren the Chippewa to position myself as the

fountainhead for all your miscreant ways.

With this I cannot accede.

No!

My generous ways are rescinded.

If I am to be your reprobate I shall at least enjoy the malefaction!

You blame me for the future, you blame me for the past

You blame me for the plenty which you never can make last

You blame me for the heat, you blame me for the cold

You blame me for your courage which has never taken hold

You blame me for the light, you blame me for the dark

You blame me for the angels which never come to hark

You blame me for the dry and the wet that makes you ache

You blame me for your love which still has to take

You blame me for the sadness and your work which can’t get done

You blame me for the mocking cast of the setting sun

I might as well commit the sins as for being blamed for them!

I might as well commit the sins as for being blamed for them!

As for being blamed for them!

And I have a redux to my thesis,

a section 2A to my outline.

As I satiated my needed dormancy in the womb of my grotto,

escaping the loathsomeness of the sun,

in a dream state I concocted my next program that held with a romantic lean-

not like one of your matronly Southern poets who will drown themselves upon the

first disclosure towards their acts of cribbing.

Yet something with cunning;

something with irony;

it would take astute crackerjack execution.

Even, dare I say, swell-headed!

I would pad my feet over the nettles of the ebon forest,

slink on my belly,

succumbing to the chastisement of the thistles as I traverse through the pastel

lea.

Conscious and wary of the Nimrods lusting for my completion.

Oh them Three Nimrods you sent after me!

I would perch outside the thin black young trunk like spiked iron bars that

encompass the hovel.

Then I would flash my red wet smile up to his window,

engrossing his youthful curiosity to descend to his cloister.

And falling upon my haunch I would entice, then influence the boy to mount upon

me as if I were one of your doltish labor beasts.

Then I would traverse over the land, making him witness to my wretchedness,

corroborator to my upheaval.

And he would testify to these undue accusations.

And would you people recognize him upon his return?

And would this last act be the millstone round the neck of my catalogue of

deeds?

You blame me for the future, you blame me for the past

You blame me for the plenty which you never can make last

You blame me for the heat, you blame me for the cold

You blame me for your courage which has never taken hold

You blame me for the light, you blame me for the dark

You blame me for the angels which never come to hark

You blame me for the dry and the wet that makes you ache

You blame me for your love which still has to take

You blame me for the sadness and your work which can’t get done

You blame me for the mocking cast of the setting sun

I might as well commit the sins as for being blamed for them!

I might as well commit the sins as for being blamed for them!

As for being blamed for them!

Мен қазір аздап мықтымын деп айтамын.

Мен                           таза                                              # # # # # # # # #                                                      

Мен тұңғиық еденге тағзым еттім;

жағдайым ауыр болды.

Менің бұтақтарым азиялық бағбанның мақтанышы мен қуанышына ұқсайтын.

Мен                                                                                                                                                                                                                     |

Мен ашу, саман және өт деп айқайладым!

Менің еңісімнің шарықтау шегінде жас шұңқырымның ерніне қарады.

Рубе мені тастайды деп күттім,

оның қан құмар аңшылық иттерінің бірін менің сақинаның ішіне лақтырып жіберуі мүмкін

шектейді,

ол Цезарьдың әрекетін менің христиандық соңы болмақ.

Сөйтсе де, ол маған өзіне жүктелген үкіммен айналысқанда,

оның үлкен жүрегі мейірімді бас бармағының ұшында көтерілді.

Бұл ерлік бір қара еменнің немесе жаңғақтың немесе талдың торпид мүшесін басқарды

-қазіргі уақытта маңызды          

менің тұңғиықтан шығуым үшін градиент жасайтын құрал.

Ал ризашылықпен, мәңгілікке көп нәрсе мен оның түйіндерімді құрбандықтарымды алып келдім.

Мен оның халқы үшін аңшылықтың ауыртпалығын жеңілдетуді ойладым,

оларға күн сайын жаңа азық-түлік әкелу.

Оларға жайлылық беріңіз.

Оларға тыныштық беріңіз.

Олар менің тартуларымды жоқсын.

Ха!

Мен әрқашан менің тіліме қайғылы болған.

Енді мен жаман мінез-құлқыма  айып тағып жатырмын.

Мен сенің не іздеп жатқаныңды көремін.

Мына үшеуін мені жіберіп жібердің!

Сізде кінәлі әйелдер қалмады ма?

Сынайтын қаралар қалмады ма?

Сіз менің бауырларымды чиппева жоятыңыз     өзімді                                             өзімді                                             өзімді                                     өзімді                                                       |

сіздің барлық бұрыс жолдарыңыздың бастауы.

Осыған мен қабылдай алмаймын.

Жоқ!

Менің жомарт жолдарым жойылды.

Егер мен сіздің ренжітсем, мен, ең болмағанда, зиянды ұнатамын!

Болашақ үшін мені кінәлайсың, өткенім үшін мені кінәлайсың

Ешқашан жасай алмайтын молшылық үшін мені кінәлайсыз

Ыстыққа мені кінәлайсың, суыққа мені кінәлайсың

Ешқашан күшіне енбеген батылдығыңыз үшін мені кінәлайсыз

Жарық үшін мені кінәлайсың, қараңғылық үшін мені кінәлайсың

Ешқашан ренжімейтін періштелер үшін мені кінәлайсың

Сіз мені ауыртып тұрған құрғақ және ылғалдылық үшін кінәлайсыз

Сіз әлі де қажет махаббатыңыз үшін мені кінәлайсыз

Сіз мені қайғыға және орындалмайтын жұмысыңызға кінәлайсыз

Батып бара жатқан күннің келемеждері үшін мені кінәлайсыз

Мен күнә                                                                                                                                                              Күнәлар

Мен күнә                                                                                                                                                              Күнәлар

Олар үшін кінәлауға келетін болсақ!

Менің тезисімде Redux бар,

Менің контурымның 2А бөлімі.

Гротымның құрсағында қажетті тыныштықты қанықтырған кезде,

күннің жексұрындығынан қашып,

арман күйінде мен романтикалық көңіл-күймен өтетін келесі бағдарламамды жасадым.

суға батып кететін оңтүстік ақындарыңыздың бірі сияқты емес

олардың краббус актілеріне алғашқы ашу.

Дегенмен айла бар нәрсе;

ирониясы бар нәрсе;

бұл қатты крекерджек орындауды талап етеді.

Тіпті, мен айтамын, ісініп, іздедім!

Қара орманның қалақайына аяғымды салар едім,

менің ішімді  қағып ,

Мен пастелді аралап жүргенде, ошағандардың жазалауына  берілу

ли.

Нимрудтар менің аяқталуымды аңсайтынын біліңіз және сақ болыңыз.

Уа, менің артымнан жіберген Үш Нәмруд!

Мен жіңішке қара жас сандықтың сыртында ұшты темір торлар сияқты отыратын едім

үйінді қамтиды.

Сосын мен оның терезесіне қызыл дымқыл күлкімді жіберер едім,

монастырына түсуге оның жастық құмарлығын ояту.

Қолыма түскенде, мен баланы азғырып, сосын оны мінгізуге ықпал етер едім

Мен сен еңбекқор хайуандарың бір болғандай боламын.

Сонда мен жерді шарлап, оны менің бейшаралығыма куә етіп,

   менің                                                         |

Және ол осы негізсіз айыптарды куәландырады.

Ал сендер оны қайтып келгенде танисыңдар ма?

Және бұл соңғы әрекет             каталог мойнындағы диірмен тас болмақ        

істері?

Болашақ үшін мені кінәлайсың, өткенім үшін мені кінәлайсың

Ешқашан жасай алмайтын молшылық үшін мені кінәлайсыз

Ыстыққа мені кінәлайсың, суыққа мені кінәлайсың

Ешқашан күшіне енбеген батылдығыңыз үшін мені кінәлайсыз

Жарық үшін мені кінәлайсың, қараңғылық үшін мені кінәлайсың

Ешқашан ренжімейтін періштелер үшін мені кінәлайсың

Сіз мені ауыртып тұрған құрғақ және ылғалдылық үшін кінәлайсыз

Сіз әлі де қажет махаббатыңыз үшін мені кінәлайсыз

Сіз мені қайғыға және орындалмайтын жұмысыңызға кінәлайсыз

Батып бара жатқан күннің келемеждері үшін мені кінәлайсыз

Мен күнә                                                                                                                                                              Күнәлар

Мен күнә                                                                                                                                                              Күнәлар

Олар үшін кінәлауға келетін болсақ!