Mother-Water, the Great Sea Wept - Mournful Congregation

Mother — Water, she arose

She disappeared in the moon

Which had lifted her

Which had given her birth

Masquerading solemn beauty

As in a ray of the moon’s light

Doth her pale skin gleam

As an orchid of the deepest seas

(So speak he weeping, and his lady mother heard him

As she sate in the sea-depths bside her aged sire

Woth speed arose she from the grey sea, like a mist

And sat her before the face of her weeping sun, and

Stroked him with her hand, and spoke and called on

His name «My child, why weepest thou?

What sorrow

Hath entered into thy heart?

Speak it forth, hide it

Not in thy mind, that both may know it.")

Ана — Су, тұрды

Ол айда жоғалып кетті

Бұл оны көтерді

Оны дүниеге әкелген

Салтанатты сұлулықты маскаралау

Айдың сәулесіндегідей

Оның бозарған терісі жарқырайды

Ең терең теңіздердің орхидеясы ретінде

(Олай болса, ол жылап, оны анасы естіді

Ол теңіз түбінде қартайған атасының қасында отырып

Ол сұр теңізден тұман тәрізді жылдамдықпен көтерілді

Және оны жылап тұрған күннің алдына отырғызды, және

Оны қолымен сипап, сөйлеп, шақырды

Оның аты «Балам, неге жылайсың?

Қандай қайғы

Сенің жүрегіңе кірдің бе?

Айтыңыз, жасырыңыз

Екеуі де білуі үшін сіздің ойыңызда емес.»)