When the Weeping Dawn Beheld Its Mortal Thirst - Mournful Congregation

When the waters cover the earth once more

And the great sea weeps again

Darkness shall coke the dying light

And the almighty king sun bleed

Only then shall we come to know

That which is our mortal thirst

For heavenly realms is our soul athirst

This pain is felt by man alone

I remember when the transcendent moon

Brought the lunar waves even higher

Creation, from the vivid lucidity, an emonation

Who am I?

That created creation…

Glorification be to your name and ways

Thou art the bringer of greatness

In your name we art lost

We art but microcosmic dust

We art by your extention

Your limbs art our souls

Your dark is our light

Yet let not our ignorant prose

Be he upheard by your manifold omnipresence

For thour art wisdom personified

Thou art the Transcendental

Сулар жер бетін тағы бір рет басып жатқанда

Ал ұлы теңіз тағы да жылайды

Өліп бара жатқан жарықты қараңғылық коктейді

Ал құдіретті патша күн қанды

Сонда ғана біз білеміз

Бұл  біздің өлмейтін шөліміз

Өйткені аспан әлемі біздің жанымызды аңсайды

Бұл ауырсынуды тек адам сезінеді

Трансцендентті айдың қашан болғаны есімде

Ай толқындарын одан да биікке шығарды

Жасампаздық, айқын айқындық, эмонация

Мен кіммін?

Бұл жаратылысты тудырды ...

Сіздің атыңыз бен жолдарыңыз болуы

Сен ұлылық әкелушісің

Сіздің атыңыздан біз жоғалтқан шығарсыз

Біз микро-ғарыштық шаң ғана емеспіз

Біз сіз                                                                                                                                                                                   

Сіздің мүшелеріңіз біздің жанымызды бейнелейді

Сіздің қараңғыңыз біздің нұрыңыз

Сонда да біздің надан прозамызға жол бермесін

Ол сіздің жан-жақты болуыңызбен құлақ ассын

Өнер даналығың дараланған

Сіз Трансцендентальсыз