Anna et Julien (From "Le train") - Mireille Mathieu

Le ciel était rouge de flammes qui retombaient en larmes

Et le train qui traversait la France emportait les souffrances

Des campagnes et des villes peuplées de maisons vides

On disait au bord de la tourmente que ce printemps quarante ressemblait à

l’hiver

Et pourtant dans cette nuit sans lune deux amants de fortune inventaient la

lumière

Ils s’aimaient dans ce train inutile qui traversait les ruines pour aller vers

la mer

Anna des élans un peu triste Julien elle était née ailleurs où l’on craint le

bonheur

Comme un rêve trop grand pour durer longtemps

Le ciel était rouge de flammes qui retombaient en larmes

Ils savaient au bord de la tourmente de ce printemps quarante

Que la prochaine gare devait les séparer

Des heures qu’ils pleurent je t’aime adieu

Mais déjà dans ce monde en délire une affres était là pour leur dire qu’ils se

retrouveraient

Аспан қызыл жалынға толы болды

Ал Францияны кесіп өткен пойыз азапты алып кетті

Ауылдар мен қалалар бос үйлерге толы

Осы қырық бұлақ осындай екен деп аласапыранның шетінде айтылды

Қыс

Осы айсыз түнде екі бақыт ғашықтары ойлап тапты

жарық

Олар қирандыларды кесіп өткен осы пайдасыз пойызда бір-бірін жақсы көрді

теңіз

Анна дес Эланс сәл қайғылы Джульен ол біз қорқатын басқа жерде дүниеге келген

бақыт

Ұзақ уақытқа созылмайтындай үлкен арман сияқты

Аспан қызыл жалынға толы болды

Олар сол қырық көктемнің аласапыранында білді

Келесі станция оларды бөлуге мәжбүр болды

Олар жылайтын сағаттар мен сені сүйемін қош бол

Бірақ қазірдің өзінде бұл сандырақ әлемде олар екенін айту үшін азап бар еді

табатын еді