Мама - Мирбек Атабеков

Согревает нас ваша теплота

И всю боль рукой сняла

Катится слеза, верила в меня

И с надеждой ты ждала

И не зная сам следа по стопам

Всех своих друзей обман,

А теперь затих

Всё в себе затмив

Понял я, что мне пора

Мама, ты прости, обними

Ведь уже всё позади

Мама, ты одна у меня

Лишь бы ты была всегда

Мама, знаю я не дороже для тебя чем я Вся надежда в материнской теплоте

Как всегда светла, ко всему добра

Ты заботливая мать

Пережитки все прошлую печаль

Позабыла ты уже,

Но я сберегу всю твою мечту

Разведу тоску твою

И слова приму, боль твою пойму,

Тяжесть в руки я возьму

Сіздің жылуыңыз бізді жылытады

Және барлық ауырсынуды қолыммен алып тастадым

Көз жасы ағып жатыр, маған сенді

Ал сен үмітпен күттің

Ал ізін білмеу

Барлық достарың алдамшы,

Ал қазір тыныш

Барлығы өздігінен тұтылады

Мен өзімнің уақытым екенін түсіндім

Анашым, мені кешіріңіз, құшақтаңыз

Өйткені, бәрі артта қалды

Анашым, сен менің жанымда жалғызсың

Сен әрқашан болсаң ғой

Анашым, мен саған жанымнан қымбат емес екенімді білемін Бар үміт ана жылуында.

Әдеттегідей жарқын, бәріне жақсы

Сіз қамқор анасыз

Барлық өткен қайғының реликтері

Сіз әлдеқашан ұмытып кеткенсіз

Бірақ мен сенің бүкіл арманыңды сақтаймын

Сағынышыңды сейілемін

Мен сөздерді қабылдаймын, қайғыңды түсінемін,

Мен салмақты қолыма аламын