Күндөр Жаңырат - Мирбек Атабеков

Кундор жанырат, куносуз бироо сагынат

Кутуп зарыгат, коргондо коздор жагылат

Сурдоп арыштан, суйуп алыстан

Суротун карап, жалынат

Ойлор жарышкан, курчап алышкан

Ай ай асыл жансын ай,

Айдын нурундай, жанып турдун ай

Ай ай асыл жансын ай

Айдай жаркырай, аздан калкып ай

Арзуу сезимди, айтырбай жигит сезбеди

Азгыра берди, ар дайым анын элеси

Ай-жылдап, кундор алдыга суроп

Айдады суйуу кемеси

Кагып канатын, бактын табасын

Өтеу өртенеді, біреу сағынады

Күту керек, қорғағанда көз жанады

Алыстан, алыстан

Ол суретке қарап жалбарынады

Ойлар жарысып, қоршап алды

Ай – асыл жанның ай,

Айдың нұрындай жарқырайды

Ай – асыл жанның ай

Ай жарқырап, Ай қалқып тұр

Жас жігіт сағыныш сезімін сезбеді

Азғыру жалғаса берді, әрқашан оның бейнесі

Айлар, жылдар, күндер өтеді

Жүргізілген махаббат кемесі

Ол қанаттарын қағып, сықырлаған дыбыс шығарып, өліп қалды