Angelistic - Raziel Nisroc, Da Poet

Akşamın kızılı vurdu gözlerime kan sıçradı

Aynalarda aradım içimdeki hazin halkımı

Cebime koydum uyku haplarını

Ve biraz da kalbime serpin overdose psikozları

Uzandım ruhuma suyuma el sürmeden

Melodimin rengi gözümde çağlayan kızıl nehirden aktı

Bedenim zihnimin ücra kuytularından çekti bütün o fotoroman suratları

Tek nefeste yandı tekrar kül oldu tüm o dünler

İçimde tek beden ve harap olmuş yek bir miğfer

Sancılarına aldırışsız

Yitik onurla dramalarına mahkum oldum dumanlı yollarında

Bir öfke vurdu yüzüme ateşi kulaklarında

Savaş sirenleriyle çoğalan o kurşun sesleri

İhantin emanetinde umut nihaytinde soldu

Onu da vurdular apansız bir geceydi

Dar sokaklarında kollarında son nefeste

Dostuna aslolan hayat ölüm sunaklarında

Kan kusarken adına bir çelenk kapında bekler

Hüznümün diyarlarında ellerinde çiçekler

Boş ver sen sus etrafında onca devran dönerken

Bir bekleyişe hakim şu an ömür su gibi akarken

Ölüm pusuda beklerken tekler misin bilmem

Fark etsen de ses etme hiç fırtınalar koparken

Hayat bahçelerinden hüznü toplarken anlarsın

Garip bir platonikliğin içinde savrulanlardansın

Sen herkes gibi yolunda yek olduğun halde

Yanında birileri var sanan salaklardansın

Kanatsın yaranı, kan aksın gözlerinden

Tokatsı bir kâbusla uyansın bölünsün rüyaların

Ruhun ciddiyetten utanıp kızarsın

Gerçek sanıp sarıldığın hayaller yüzüne tebessüm katsın

Olsun varsın desende ne değişebilecek

Zaman geri alınamadığı gibi ileride gidemeyecek

Hayatın boyunca beklediğin şey gurura yenik düşecek

Ve ezik düşlerin gerçekliğinde gezineceksin

Karanlığa uzanacaksın yine kendi gökyüzünde

Yarım dahi kalamamış bir hüzünle süzül enginlere

Derdin neydi oğlum ne vardı çattın kendine

Neyse tak maskeni çık gerek yok kederlere

Kapımı çal sırını ver ve gir bu kalbe

Bu kalp içinde beslenen küçük velilere hesabı sor

Kor yanardı şöminede ve bense izlerdim

Tabii ki rüyalarda kalan mutluluklar aleminde

Hep umutlarımla vardım

Minicik bir çocukken babamı uğurladım gözyaşımla sonsuz aleme

Ne vardı elde ne kaldı geriye

Gündüz beşten geceyi üçe vuran nöbetlerimde

Birde sabahın ayaz vakitlerinde sırtta çanta

Gözlerimde onca yorgunluk

Küfür dudaklarımda

Yaşamın sırıtan o güneşi buz misali soğuk

Çehremin ifadesinde hep matem

Bakışlarım donuk bu odada hep

Kırık bir pencereydi dışarı açılan ufuklarım

Ben rahat mıydım?

Onca dikenin ortasında bunca yanlış sonrasında

Mozz haydi şimdi söyle aklın hangi yolda?

Кештің қып-қызыл шағы соқты, көзіме қан шашылды

Ішімдегі мұңды адамдарымды айнадан іздедім

Мен қалтамға ұйықтататын дәрі салдым

Ал менің жүрегіме аздап себіңіз, артық дозаланған психоздар

Суыма тимей жаныма қол создым

Көз алдымда сарқыраған қызыл өзеннен әуенімнің бояуы төгілді

Менің денем осы фотоновелдердің барлық беттерін санамның алыс бұрыштарынан тартып алды

Бір демде өртеніп, кешегі күндердің бәрі қайтадан күл болды

Бір дене және бір жойылған дулыға

сіздің ауыртпалықтарыңызға бей-жай қарамайды

Жоғалған абыроймен мен сіздің түтінді жолдарыңызда олардың драмасына ұшырадым

Құлағында отпен бетіме ашу соқты

Бұл оқтардың дыбыстары соғыс сиреналарымен көбейтілді

Ақырында опасыздықтың сенімінде үміт сөнді

Оны да атып тастады, кенет түн болды

Тар көшелерде соңғы демін құшақтап

Сіздің досыңыз үшін маңызды өмір - өлім құрбандық үстелінде

Қан құсып жатқанда, есігіңізде гүл шоқтары күтіп тұр

Менің мұңым елде қолдарында гүлдер

Оны ұмыт, үндеме, өйткені барлық уақытта айналады

Қазір өмір судай ағып жатқанда күту бар

Ажал қуып тұрғанда бойдақсың ба білмеймін

Түсінсеңіз де, дауыл соққанда үндемеңіз

Өмір бақтарынан мұңды жинағанда түсінесің

Сіз біртүрлі платонизмге ұшырағандардың бірісіз.

Сіз басқалар сияқты жалғыз болсаңыз да

Сіз қасыңызда біреу бар деп ойлайтын ақымақтардың бірісіз

Жараң қансын, Көзіңнен қан ақсын

Сіздің армандарыңызды түнгі қорқынышты түс үзсін

Жаның байыптылықтан ұялып, ашуланады

Шын деп ойлаған армандарыңыз жүзіңізге күлкі сыйласын құшақтап

Болсын, үлгіде не өзгеруі мүмкін

Уақыт артқа кете алмайды, алға кете алмайды

Өмір бойы күткен нәрсе менмендікке бағынады

Ал сіз қиылған армандарыңыздың шындығында адасып кетесіз

Қараңғыда тағы да өз аспанда жатасың

Аяқталмаған мұңмен кеңдікке жүзіңіз

Балам не болды, саған не болды

Әйтеуір, бетпердеңді ки, шық, қайғының керегі жоқ

Менің есігімді қағып, сырыңды беріп, мына жүрекке кір

Осы жүректен нәр алған кішкентай ата-анадан есеп сұра

Каминнің шоғы жанып, мен бақылап жүретінмін

Әрине, бақыт саласында арманда қалады

Менің әрқашан үмітім болды

Кішкентай кезімде әкеммен шексіз дүниемен көз жасыммен қоштастым.

Не болды, не қалды

Менің ауысымымда күндіз бес, түнде үш

Таңертеңгі аязды уақытта рюкзак

Көзімде шаршағандық

Ерніме қарғыс

Өмірдің күлімдеген күні мұздай салқын

Мен әрқашан жүзімнің көрінісін жоқтаймын

Бұл бөлмеде менің көзім үнемі қатып тұрады

Менің көкжиегім сынған терезе болды

Маған ыңғайлы болды ма?

Осы тікенектердің ортасында, қаншама қателіктерден кейін

Мозз, айтшы, сенің ақылың қайда?