Elle(s) - Milk Coffee & Sugar

Elle traverse une fenêtre, raie de lumière, à l’eau de beauté

Paréo en bazin et mes yeux ont un point de côté

Dans ses sabots, les ongles vernissent les orteils

La mannequin ne marche pas comme le commun des modèles

Légère sur l’asphalte, la chair envoûtante

Tellement naturelle qu’elle en devient polluante

Je sors de mon échoppe avant qu’elle ne m'échappe

Derrière elle, je prends des notes sur les tresses qui la nattent

Je la suis, indiscret et déjà vorace

Au carrefour, elle s’arrête à une terrasse

Je passe devant sa table, une soucoupe, une tasse

Un livre, et une petite cuillère qui fait la préface

De sa bouche, lèvres lippues et inégales

La petite cuillère me nargue et se régale

Alors je m’assieds et la belle pose l’ustensile

Tranquille, son regard me mutile

J’baisse les cils et lui propose un sucre dans son mafé

Elle m’répond qu’elle met pas de riz dans son café

Je souris pour effacer le blanc

Elle m’ignore pour combler l’instant

Je suis toujours là mais je pense à m’enfuir

Deux, trois minutes qu’elle s’est remise à lire

Un fantôme, c’est comme si je n'étais pas là

Je pourrais lui dire ce qu’elle m’inspire, elle ne me croirait pas

Heureusement, le garçon du bar vient me servir d’offrande

Pour séduire, je mise sur deux jus de mangue

La commande partie, j’en profite et demande à la belle

Si son cœur est à prendre et la belle

Me rétorque le nez dans son recueil de nouvelles:

«Commencez par savoir comment je m’appelle»

Deux-zéro, balle au centre

Je suis affamé d’une femme qui m'éventre

Les jus sont posés, elle boit sans vergogne

Je m’attarde sur ses mains et mes envies s’additionnent

Je parle sans savoir, lui raconte

Que j’fermerais boutique, si j’ne pouvais la voir

Qu’elle excite les chakras de chacun de mes sens

Qu’elle me replonge dans les émois de mon adolescence

Que sans nous connaître, tous les jours à l’ouverture

J’ai l’impression que nous sommes déjà en aventure

Troublé par l'épilogue, de ce recueil de nouvelles

Par l’histoire d’un libraire et d’une femme saveur cannelle

Je me remets de ma lecture, je l’avoue, un peu déçu

Par ce livre au titre ambigu, mélangeant lait-café-sucre

Perdu dans mes songes, assis sur un banc public

Après-midi, soleil bleu ciel, sur une brise un peu pudique

Quand tout à coup comme un éclair jouant d’un turbulent silence

Me voilà chaviré par l’onde des effluves d’une fragrance

Elle est là, elle, solennelle, sauvagerie d’Epinal

Cette femme arpégeant comme une orgue, dans mon cœur cathédrale

Je la suis, indécise, ma lascive est ma cible

À une terrasse, elle s’assigne et je la sens mal assise

J’aurais voulu lui parler, mais déjà je m’enfuis

Mon courage à demain car trop timide aujourd’hui

Mais en quittant la terrasse, je suis saisi par le bras

Je me retourne, à ma surprise, il s’agit du garçon du bar

Il m’indique que le client doit payer ce qu’il consomme

Je lui rétorque, scandalisé, qu’il y a erreur sur la personne

Agacé à son tour, il me tend sèchement la commande

Je saisis donc l’addition qui indique, deux jus de mangue…

Ол терезеден өтеді, жарық сәулесі, сұлулық суы

Базин саронг пен менің көздерімде бүйірлік тігіс бар

Оның бітелулерінде тырнақтар саусақтарды лакпен бояйды

Манекен орташа модель сияқты жүрмейді

Асфальтта нұр, сиқырлы ет

Табиғи болғаны сонша, ол ластаушы болады

Ол менен қашып кетпес бұрын мен дүкеннен шығамын

Оның артында мен оны өретін өрімдерді жазып аламын

Мен оның қызықпын және қазірдің өзінде ашкөзмін

Жол қиылысында ол террассаға тоқтайды

Мен оның үстелін, тәрелкесін, кесесін өткіземін

Кітап, алғы сөзде тұрған шай қасық

Оның аузынан еріндері қалың және тегіс емес

Шай қасық мені мазақ етіп, қуантады

Сонымен мен отырамын, ал сұлу ыдысты қояды

Тыныш, оның көзқарасы мені бұзады

Мен кірпіктерімді түсіріп, оның мафесінде қантты ұсынамын

Ол кофеге күріш салмаймын деп жауап береді

Ақты өшіру үшін күлемін

Ол сәтті толтыру үшін мені елемейді

Мен әлі осындамын, бірақ қашу туралы ойлаймын

Екі-үш минут ол оқуға қайта оралды

Елес, мен жоқ сияқтымын

Мен оған оның мені не шабыттандыратынын айта аламын, ол маған сенбеді

Бақытымызға орай, бардағы бала маған тарту ретінде келеді

Азғыру үшін мен екі манго шырынына бәс тігемін

Тапсырыс кетті, мен оны пайдаланып, сұлудан сұраймын

Оның жүрегі қабылданатын болса және әдемі болса

Әңгімелер жинағында мұрнымды қайтарады:

«Менің атым кім екенін білуден баста»

Екі-нөл, доп орталықта

Мен ішімді жұтып қоятын әйелге аштанамын

Шырындар қойылды, ұялмай ішеді

Мен оның қолдарынан кідіремін және менің құмарлығым күшейеді

Білмей сөйлеймін, айт

Мен оны көрмесем, дүкенді жауып тастар едім

Бұл менің әрбір сезім мүшелерімнің чакраларын қоздырады

Ол мені жастық шағымдағы эмоцияларға қайтарады

Бізді білмей, күнде ашылуда

Біз қазірдің өзінде шытырман оқиғаға тап болғандай сезінемін

Осы қысқа әңгімелер жинағының эпилогы мазалап жүр

Кітап сатушы мен корица хош иісті әйелдің әңгімесі бойынша

Мен оқуымнан қалпына келе жатырмын, мойындаймын, аздап көңілім қалды

Сүт-кофе-қант араласатын түсініксіз атауы бар осы кітап бойынша

Түсімде жоғалдым, саябақтағы орындықта отырдым

Түстен кейін, көк күн, қарапайым желде

Кенеттен найзағайдай дүбірлі тыныштық ойнаған кезде

Міне, мені хош иістің толқыны билейді

Ол сонда, ол, салтанатты, Эпиналдың жабайылығы

Бұл әйел менің собордың жүрегімде орган сияқты арпеггиация жасайды

Мен олмын, шешілмеймін, менің қаскүнем менің мақсатым

Террассада ол өзін тағайындайды, мен оны нашар отырғандай сезінемін

Мен онымен сөйлескім келеді, бірақ мен қашып кеттім

Менің ертеңгі батылдығым бүгін тым ұялшақ болғандықтан

Бірақ мен террассадан шығып бара жатқанда қолымнан ұстап қалды

Артқа бұрылсам, бардан шыққан бала екен

Бұл маған тұтынушы тұтынатын нәрсе үшін төлеуі керек екенін айтады

Мен адам туралы қате бар деп ренжітемін, ренжітемін

Өз кезегінде ренжіген ол маған бұйрықты қысқартты

Сондықтан мен екі манго шырыны деп жазылған шотқа кіремін ...