Пожарные - Мика Ньютон

Пожарные приехать не успели…

Огонь уже лизал распахнутые раны

И нежно обнимал улыбчивое тело

Ты поздно поняла: он самый, самый, самый…

Ты поздно поняла, что ты его хотела,

А я не догоню, ведь ты была дурнушкой,

Зачем тебе, скажи, портрет Ален Делона?

Ты начала войну — взяла меня на мушку

И бросила фитиль в ведро с адеколоном

Пожарные приехать не успели…

Не прикатили на 3−4

А мы в огне горели и горели

Ведь мы с ним жили в одной квартире

Спасибо Ире.

Меня замучил сон: мы на другой планете

Вокруг одни поля и маки, маки, маки…

И я твое лицо увидела в газете

Часы сказали ля и таки, таки, таки…

И тут я поняла, что люди это клоны

И тут я поняла, тебя мне очень жалко

И бросила фитиль в ведро с адеколоном,

А у тебя была в кармане зажигалка…

Спасибо Ире…

Өрт сөндірушілер жетіп үлгермеді...

Өрт қазірдің өзінде ашық жараларды жалап жатты

Және жымиған денені ақырын құшақтады

Сіз кеш түсіндіңіз: ол ең, ең, ең ...

Сен оны қалайтыныңды кеш түсіндің,

Ал мен жете алмаймын, өйткені сен ұсқынсыз қыз едің,

Неліктен сіз Ален Делонның портреті дейсіз?

Сіз соғысты бастадыңыз - мені қарумен алдыңыз

Ал фитильді одеколон суының шелегіне лақтырды

Өрт сөндірушілер жетіп үлгермеді...

3-4 домалаған жоқ

Ал біз отқа күйіп, күйдік

Өйткені, ол екеуміз бір пәтерде тұрдық

Рахмет Ира.

Мені бір арман қинады: біз басқа планетадамыз

Айналаның бәрі егістік пен көкнәр, көкнәр, көкнәр...

Ал мен сіздің бетіңізді газеттен көрдім

Сағат ла және соны, солай, солай деп айтты.

Содан кейін мен адамдардың клон екенін түсіндім

Сонда мен сені аяйтынымды түсіндім

Ал фитильді одеколон шелегіне лақтырды,

Ал сіздің қалтаңызда шақпақ болған...

Рахмет Ира...